 |
|
#1
25-05-2006, 23:18
|
||||
|
||||
Pınar Selek'in başına gelenler
Bu yazı sitemizin konularına pek uymuyor. Ama beni çok etkiledi. Bu kadına neler yapmışlar. Reva mıdır bu? Bir okuyun bakalım. Şu Amerikalıların zencilere yaptıklarından farklı mı? Şu haberdeki mahkemede yapmış bu savunmayı.
http://www.milliyet.com.tr/2006/05/18/guncel/gun06.html * ISTANBUL 12. AGIR CEZA MAHKEMESI SAYIN BASKANLIGINA, * Dosya No: 1998/518 * Hukuki dilde adi "savunma" olan bu metni cesitli suclamalara karsi kendimi savunmak icin degil, uzun suredir yasadigim kusatilmaya karsi onurumu, kisiligimi, hayatla kurdugum iliskiyi ve ozgurluk arayisimi nasil savundugumu anlatmak icin size sunuyorum. * Evet, Misir Carsisi komplosu beni kusattigindan beri ben bir savunma halindeyim. Simdi size kisaca neyi nasil savundugumu anlatmaya calisacagim. * Ozgur, ahlakli, mutlu bir yasam nasil mumkun olabilir sorusu, cocuklugumdan beri beni mesgul ediyordu. Bu sorulara yanit bulmak, toplumu, kendimi anlamak ve ozgurluk alanimi genisletmek icin sosyoloji okudum. Bu arayisla, okul yillari boyunca, bilgi-iktidar iliskisini, bilimin kurumsallasma bicimini, dokunulmayan kutsalliklari, dil ve davramis kaliplarini sorgulayarak kendimce bir patika cizmeye calistim. Sorularima yanit bulmak icin yogun emek sarf edip ogrendigim her kelimeyle bogusunca, universiteyi birincilikle bitirdim. * 14 Nisan 1999'da, mahkemenizde yaptigim savunmada, Flaubert'in "Sosyolog, elbette bircok hayatin icine girip cikacak, hic hissetmedigi duygulari ve deneyleri tasiyan insanlari anlamaya calisacak" sozunden hareketle, "Bircok hayatin icine girmek istiyorum. Yani o hayati yasayanlarla soylesmek, konusmak ve oznellikler arasinda iliski kurmak" diyen Baurdieu'ye gonderme yapmistim. Iste bu motivasyonla baslayan ogrencilik yillarim, okul koridorlarinda ya da kantinde degil, hayatin icinde gecti; hep dokunulmayanlara dokunarak, kendimce, karanliklari aydinlatmaya calistim. * Doktorlar gibi, sosyologlarin da toplumsal yaralara el surme kabiliyetinde olmasi gerektigine inaniyordum. Travestilerin Ulker Sokak'tan dislanmasina iliskin arastirmami tamamlayip bunu Yuksek lisans tezi haline getirdikten sonra, "alacagimi aldim" deyip sorunlarini paylastigim insanlari oylece birakamazdim. Birakmadim da. Cesitli arastirmalar araciligiyla tanistigim ve her biri, farkli dislama ve kapatma mekanizmasindan etkilenen insanlarla birlikte, ortak bir atolye calismasinda yer aldim: Sokak Sanatcilari Atolyesi. * Boyle bir atolyenin cephanelik olarak tanitilmasi korkunc bir sey. Hayir, asla atolyemize bomba giremezdi. Tersine, o kucucuk mekanda her turlu siddeti asmaya, siddetin yarattigi yaralari sarmaya calisiyorduk. Bu degerli calismayi, sadece benim ya da atolyedeki insanlar icin degil, toplum icin temize cikarmak zorundayiz. Korkunc suclamalarla lekelenen atolyemiz bir sevgi bahcesiydi. * Toplumun cope attigi insanlar, cop kutularindaki ise yarar malzemeleri toplayip bunlari, o atolyede, sanat eseri haline getiriyorlardi. Ilk basta birlikte nasil duracaklarini, kusatma ve dislamayla nasil basa cikilacagini bilmeyen insanlar olarak, sanatla birlikte dirildik, cicek actik, hatta kok salmaya basladik. Maskelerin, camurdan vazolarin, alcidan heykellerin, resimlerin uretildigi bu kucucuk mekânda kurulan sokak tiyatromuz, kisa zamanda her yere cagirilir oldu. Atolyedeki eserlerimiz, sokaklarda sergilenmeye baslandi. Bir de dergi cikarttik. Yazarlari ve dagitimcilari cok olan bu derginin adini Misafir koyduk. Herkes, "Misafirlik oldu. Televizyon, sehir hayati misafirligi oldurdu." diyordu. Biz de, sesini duyuramayan insanlarin, baskalarinin evlerine misafir olmasini sagladik. * 3000 bastigimiz dergimizi, sokaklardaki guclu iliskilerimiz sayesinde kisa zamanda tukettik. * Atolyemiz kucucuktu ama uretkenligiyle etkisini buyutuyordu. Gunde onlarca kisinin girip ciktigi, kapisi hep acik, gece bazen evsiz kalan travestilerin ve sokak cocuklarinin yattigi bu atolye, ayni zamanda bir basvuru, bir kaynasma mekâniydi. Kim olursa olsun, dara dusen bize ugruyordu. Onceden dislanma nedeniyle saldirganlasan insanlar, kendilerine ve baskalarina guvenmeyi, atolyemizde ogrendiler. Sanatin ve paylasimin gucu sayesinde, tineri ve fuhusu birakanlar oldu. * Ve olan oldu. Tam kok salmaya basladigimiz siralarda su meshur komplonun icine dustum ve bas artisti oldum. Misir Carsisi komplosu, oncelikle bizim camurdaki gonul bahcemize, coldeki kaynagimiza bir saldiriydi. Kapisi hep acik olan, giren cikanin belli olmadigi Beyoglu'nun orta yerindeki mekânimiz bombalarla damgalaninca ve oradaki en etkin kadin, bombaci olarak sergilenince, hep tehlikelerle bogusan insanlarin umutlari da tuz buz oldu. Zaten surekli siddete ugrayan ama birlikte siddetsiz bir var olus deneyimini gelistiren bu insanlar, atolyemize yonelik boyle bir teror saldirisinda dagilmak zorunda kaldilar. Ben cezaevindeyken gorusume gelen bir travesti soyle demisti : "Bir dus ancak bu kadar surer. Bizimki uzun surdu. Hep bir seyler olacak diyordum. Hayat bu kadar iyi gidemez, diyordum. Ama boylesini tahmin etmedim. Ben cok sey yasadim, herseye alistim saniyordum ama bu olay kadar beni etkileyen baska bir sey hatirlamiyorum. En temiz seyimizi kirlettiler. Sanki bebegimizi oldurduler. Ne korkunc bir hayat! Sen iyi bir sey de yapsan, kirletiyorlar. Kacamiyorsun, kurtulamiyorsun. Cok korktum." * Evet, bana bunlari soyleyen travesti arkadasimin calisma ve yasam kosullari olumun kiyisindaydi. Bir gece yarisi E5'te, ya da baska bir yerde, bicak darbesiyle olebilirdi ve oracikta kalirdi. Buna ragmen, travesti arkadaslarim beni hic yalniz birakmadi. Sadece onlar mi? Sokak Sanatcilari Atolyesinin en aktif calisanlari olan sokak cocuklari ilk durusmadan itibaren mahkemeye hep geldiler. Bu, onlar icin hic de kolay degildi. Surekli kimvurduya giden cocuklar, tipki travestiler gibi en cok polisten kaciyorlar. Buna ragmen, emniyetin sucladigi bir olayda benim tanigim oldular, "Pinar abla oraya tiner bile sokmazdi" dediler. Ben onlara "mahkemeye gelmesinler" diye haber yolluyordum. Cunku bu nedenle cezalandirilacaklarindan korkuyordum. Ama beni dinlemediler. Aslinda sadece beni degil, atolyelerini savundular. Orada yarattigimiz sevginin kirletilmemesi icin ellerinden geleni yaptilar. * Sevgimiz kirlenmedi ama atolyemiz dagildi. * Misir Carsisi komplosu en cok neye zarar verdi diye dusunuyorum. En guzel yillarima mi, gelecegime mi? Oncelikle bu komplo, annemin hayatina mal oldu. Ikincisi Sokak Sanatcilari Atolyesini oyle bir tuz buz etti ki artik tamir edilmesi imkânsiz... * Peki ya benim acimdan, neler oldu? * Oyunun kuraliymis, ogrendim. Eger sifreyi yuksek sesle soylemeye calisirsan, suclu ilan edilirsin. Ustelik sucun sifreyi yuksek sesle soylemeye calismak olmaz. Tam da senin karsi durdugun, mucadele ettigin bir tutum sana mal edilir. Ornegin bir rahibeysen, fahiselik yapmakla suclanirsin. Hayatini Islami degerlerin canli tutulmasina adamis bir insansan, boynuna, icki ya da uyusturucu tuccari yaftasi asilir. Ya da bir anti militarist olarak bombacilikla suclanirsin. Ve bu oyle kriminal bir tarzda yapilir ki sen savunmaya itilirsin. Yani bir odagin uzerine yururken, kendinle ugrasmaya baslarsin. Suclamalar surekli tekrarlanir, tekrarlanir... Bunlar iddia biciminde de verilse, camur izini birakir ve herkes sana baktiginda bu suclamalari hatirlar. Artik sen asla eski kimligini surduremezsin. Bir dusunce suclusu degilsindir. Baris suclusu da ilan edilmezsin. Savas orgutu, seni terorize eder ve yeni bir kimlikle milyonlarin karsisina cikarir. * Ben de bu oyunun kurallarina takildim. Acikcasi, yaptigim arastirma nedeniyle basima cesitli sIkintilar gelebilecegini, belki bu nedenle huzurunuza cikabilecegimi tahmin ediyor ve bunu goze aliyordum. Ama boyle korkunc, insanlik disi bir komplonun icine dusecegimi tahmin bile edemezdim. * Gozaltina alindigimda ilk once benden, arastirmamda konustugum insanlarin ismini istediler. Yillardir suca itilen insanlarla ilgili arastirmalar yaptigimi ve hicbirine ait bilgileri polise vermedigimi soyleyerek istediklerini yerine getirmedim. Bu arada arastirmami inceliyorlardi. Sonra birdenbire arastirmam yok edilerek bombaya donusturuldu. Arastirma yaparken militanlara yardim ettigim, bombalarini sakladigimi iddia ettiler. Yani anti militarist bir arastirmayi bombaya donusturduler. Isyerim sandiklari atolyede ve benim uzerimde patlayici bulundugunu soyleyerek iskenceyi yogunlastilar. Insanin kendisine yapilan iskenceyi anlatmasi zordur. Ama sanirim, burada soylemek zorundayim: Eliniz kesilince ya da ayaginiz burkulunca bile neler hissettiginizi dusunurseniz iskence altindaki bir insanin neler yasadigini tahmin edersiniz. Ben, cok yogun ve dayanilmaz bir iskence gordum. Filistin askisindan kolum cikti, cok kotu bicimde yeniden taktilar. Hemen hemen hic uyutulmadim. "Sunger gibi olacak" cigliklari arasinda beynime yapilan iskence, akil hastanelerinde delilere yapilan "sok tedaviden" farksizdi. Akillilik-delilik meselesinde bu kadar yogunlasan bir kadinin "sok" a ugratilmasi cok romansi gibi durabilir ama yasamasi guc. Iskencenin en buyugu ise, istediklerini yapmazsam, sokak cocuklarini ve travestileri alip iskence yapacaklari ve onlari medyada teshir edecekleri tehdidi oldu. Ben de bir an once ellerinden kurtulup saglikli kosullarda mucadelemi vermek icin, ozellikle benim cevremde olan hic kimsenin zarar gormemesi icin, sadece benim aleyhime olan, arastirma yaptigim insanlara yardim ettigimi iddia eden ama sacmaligi asIkâr oldugu icin aciga cikacagini cok iyi bildigim bir ifadeyi imzaladim. Cezaevine getirilisimi, savciliga cikarilisimi hayal meyal hatirliyorum. Ama "sunlarin elinden kurtulayim." * duygusu hala hatirimda. Cunku bana yuklenen suclamalarin sacmaligi ortadaydi. Her seyin ortaya cikacagindan emindim. Atolye benim isyerim degildi. Orada bomba bulunmasi imkânsizdi. Zaten kisa bir sure sonra, atolyede bulundugu iddia edilen patlayicilarin, daha once polisin elinde oldugu ortaya cikti. Ama komplocular inatciydi. Cezaevine girdikten bir ay sonra, "yakinda cikarim" diye dusunurken, televizyonda kendi goruntulerimi gordum. Senaryo buyuyordu, ben de bas oyuncusu olmustum. Misir Carsisi patlamasi bombaymis, bombalayan da Pinar'mis. Ekranda kendimi izlerken, boslukta yuzer gibi oldugumu hatirliyorum. Sonra arka arkaya bircok suclama geldi. DegisIk insanlardan alinan ifadeler sonucu, ben cezaevindeyken gerceklesen mafyatik bir oldurme olayindan baska patlamalara kadar, bircok suc bana yikilmaya calisildi. Iskence sonucu zorla ifade imzalayan insanlar, mahkemede, nasil bir baskiya ugradiklarini anlattilar. Ama bu, karmakarisIk suclamalar dizisiyle karsi karsiya kalmami engellemedi. Senaryonun en acikli kismi ise, itirafcilik trajedisi oldu. Bu insanlarin, dava suresince ne hale geldigini hepimiz izledik. Bence bu surecin en buyuk magduru onlar. * Arastirmamin yok edilmesi, bana aci verdi. Ama en kotusu yaraya el surmeye calisan bir tutumun bu sekilde cezalandirilmasi daha sonraki teshis ve tedavi cabalarina yonelik de bir gozdagi oldu. Benim sahsimda, bagimsiz bir durus arayisinda olan kadinlara ve erkeklere bir isaret cakildi. Sosyologlara, sosyal bilimcilere, aktivistlere parmak sallandi. Ben, bir sembol olarak secildim. * Pekiyi nasil direndim? Nasil savundum kendimi? * Beni cezaevine goturen memurlar, israrla, yakinda intihar edecegimi, annemin de olecegini soyluyorlardi. Dort duvarin arasina girince, bunun ne demek oldugunu cok dusundum. Sonra arka arkaya gelisen olaylar, bu sozun arkasindaki niyeti ortaya cikardi. Ama o siralar ben de, annem de yasama sarildik. O kadar cok suclama, o kadar cok kriminal vaka icine suruklenmistim ki, bunlarin icine dalarsam bogulacaktim. Ben de dalmadim. Ilk mahkemede "Misir Carsisi patlamasi eger bombadan kaynaklaniyorsa bu bir insanlik sucudur. Ama benim maruz kaldigim suclamalar da bir insanlik sucudur" dedim, tum suclamalari reddettim ve calismalarimi, cezaevinde de olsa surdurmeye calistim. Mahkeme ve ilgili konularin psIkolojik etkisi altina girmeden yasamayi basardim. * Iki bucuk sene kadin kogusunda kalmak, nasil anlatilir bilmiyorum. Kendimle cok yuzlestigimi, ihtiyaclarimin, yapmak istediklerimin billurlastigini; dusunsel ve duygusal bir karmasa ve sadelesmeyi birlikte yasadigimi hatirliyorum. * Cezaevinde gecen 2,5 seneyi bir kazanima donusturdum. Orada yazdiklarimin cogunu disariya cikaramasam da, hatta akibetlerini bilmesem de, yazmak beni biriktirdi, guclendirdi. Gecmiste bircok filozofun, fikir insaninin yasadigi acilari biliyorum. Bazen dogrular icin lanetlenmek durumunda kaliyor insan. Ve hakikat askina, bunu goze alabiliyor. Sayin Mahkeme Heyeti, ilk durusmalarda, kendimi Ortacag'da cadi diye yakilan kadinlarla ozdeslestirdigimi hatirlar. Ama siddet karsiti olan, hayatini siddete, militarizme ve tum savaslara karsi mucadeleye adamis bir insanin, katliam sanigi olarak topluma tanitilmasi korkunc bir sey. En kotusu de medyatik bir insan oldum ciktim. Insanin, surekli kendini anlatmak durumunda kalmasi, ozgurlugu, ozgunlugu, hakikatle kurulan iliskiyi bozar. Benim acimdan da boyle bir bozulma oldu maalesef. * *Cezaevinden ciktiktan sonra, sucluluk psIkolojisiyle, "uslu kiz" goruntusu veren bir role burunmedim. Bu davanin hayatimi etkilemesine izin vermedim. Tahliye edilir edilmez, cezaevi kapisinda, baris icin mucadele edecegimi soyledim. Madem ki kucucuk bir baris cabam boyle cezalandirilmisti; o halde, bu cabayi buyutmem, her seyden once, kendime saygi acisindan gerekliydi. Yasamima, basima bu komplo gelmeden onceki arayislarim yon verdi. Bu sefer, uzerime dolayli ya da dogrudan tehditlerle geldiler. Simdiye kadar hakkimda iddia ettikleri tum suclamalarin sacmaligi, huzurunuzda ortaya cikinca, beni bir sekilde mahkûm etme tutkusu devam etti. Milliyet gazetesindeki asparagas haberin, buyuk bir acz icinde, dosyaya konmasi bunun son ornegidir. Oysa ayni gazetede, haberin gecersizligini ortaya koyan ve gozden kactigi icin, genel yayin yonetmenin dahi ozur diledigi genis bir yazi cikmisti. Bu tur haberlerin nasil yapildigini siz benden iyi biliyorsunuz. Gazete yonetiminin bile fark edip ozur diledigi bu haberin hemen dosyaya girmesi, beceriksizlikle surdurulmeye calisilan bir komployu gozler onune seriyor. * Ama ben, her seye ragmen, Misir Carsisi komplosuna yenilmedim. Sirrim sevgiydi. Basta ailem, sonsuz bir guven ve emekle hep yanimda oldu. Babam, ilk gunden itibaren, elinde piposuyla, dedektif gibi calisti. Kendi kizini ameliyat etmek zorunda olan cerrahlarin yasadigi sIkintinin, onda da oldugunu tahmin ediyorum ama bunu hic belli etmedi. Elini hep omuzumda hissettim. Annem, bir Cumhuriyet kadiniydi ve en cok da bu yuzden basima gelenlerden cok fazla etkilendi. Daha once telefon konusmalarini dinledikleri icin olecegini soyledikleri annem, agir kalp hastasi olmasina ragmen, kizina yonelik bu korkunc saldiriya karsi kendini siper etti. Kapi kapi dolasti ve toplumla cezaevindeki kizi arasinda bir kopru oldu. Ama tahliyemden sonra kalbine yenik dustu. Fakat son mutalayi duymadigi icin, aciyla degil, adalet duygusuyla aramizdan ayrildi. Nitelikli bir isletmeci olan kardesim ise benim icin hayatini degistirdi. Misir Carsisi suclamasini duyar duymaz cezaevine geldi ve "Ben senin hukuk mucadelenin icinde olacagim. Avukatin olacagim" dedi. Gercekten de basarili oldugu isini birakti, universite sinavlarina girdi, kazandigi hukuk fakultesini bitirdi ve avukatim oldu. Sevginin gucu, en buyuk zorluklar karsisinda bile, insani direncli kilar. Ben bu direnci, ozellikle ailem sayesinde korudum. Sadece ailem mi? Babam, verdigi hukuk mucadelesinde hic yalniz kalmadi. 7 yildir savunmami yapan hukukcular, buyuk bir fedakarlikla bu komployla bogustular ve benim hukuka olan inancimin canli kalmasini sagladilar. Diger yandan, basta kadin arkadaslarim olmak uzere, cevremde bir kenetlenmeyi surekli hissettim. Oyle bir dayanismaya tanik oldum ki, insana dair umudum hep diri kaldi. Hocalarim, mahkemeye benimle ilgili goruslerini yazdilar. Son durusmadan sonra, basta Turkiye'nin en onemli sanatci ve dusun insanlari olmak uzere, binlerce kisi "Pinar Selek'in siddet karsiti olduguna tanigiz" diye aciklamalar yaptilar. * Sekiz yil boyunca ayakta kalmami saglayan aileme, hukukculara, dostlarima, kadinlara ve tum durust insanlara tesekkur ederim. * Ben kendimi korudum, kusatmaya, lanetlenmeye karsi varligimi savundum. Bu komplo beni zayif dusurmedi ama ulkemiz acisindan, tarihin tekerrurune hizmet etti. Elimden alinan arastirma, tum eksIkleriyle birlikte, yasadigimiz sorunlari, milli guvenlik siyasetinin disinda bir bakisla analiz etmenin yollarini ariyordu. *Yanlislik ya da dogruluk ayri meseledir. Ama bir olgu eger gercekse, onemli olan bu gercekligi derinlikli tanimlamaktir. "Hersey apacik olsaydi, bilime gerek kalmazdi" sozu hic unutulmamalidir.. Ilk bakista gordugumuz bir elmanin dususu, bilimsel acidan baktigizda, bize agacin kokunden, ruzgara, topraga kadar bir cok gerceklige isaret eder. Son yirmi yildir yasadigimiz siddet ortamini da boyle ele almak zorundayiz. Sorunlari asmak, onlarin anlasilmasina baglidir, anlasilmasi icin ise arastirmak gerekir. Ben, iyi niyetli en kucuk bir cabayla bile iyilesecegimize inaniyorum. Ama bitiremiyoruz. Ve suyun kirlenmesini, havasiz kalisimizi sadece izliyoruz. * 6- 7 Eylul olaylari hala aklimizda... Suc komunistlere atildi, ulkenin her tarafinda komunist tevkifatlar yapildi. Aziz Nesin bile bu nedenle tutuklandi. Bu vahsetin o zamanki siyasal iktidar tarafindan organize edildigi Yassiada mahkemelerinde anlasildi. Hatta bombayi atanin, Oktay Engin adinda bir MIT mensubu oldugu aciga cikti. Ama ne oldu? Solcular bir donem susturuldular ve kendilerini savunmak durumunda birakildilar. * Hep oyle oldu. Muhalefet, hesap sormasin diye surekli asilsiz suclamalarla damgalandi ve hesap vermek zorunda birakildi. Orhan Veli'nin dedigi gibi: * Acliktan bahsediyorsun * Demek butun binalari yakan sensin * Istanbul'dakileri sen * Ankara'dakileri sen * Sen ne domuzsun sen... * Saygilarimla... * PINAR SELEK 
|
|
#3
26-05-2006, 15:39
|
|||
|
|||
|
Re: Pınar Selek'in başına gelenler
Ulkemizde yasanilan gariplikler maalesef ki bu tip orneklerle kisitli kalmiyor.Bir yazarinda da dedigi gibi "Turkiye Cumhuriyeti bir gemi gibi, icinde yasayanlarin devamli geri gitmesine ragmen hala ileri gitmeye devam ediyor"
Turk polisi yakalar ama nasil yakalar?Eskiden mesela hirsiz polisi gorunce ellerini havaya kaldirir kipirdamaya cesaret edemezdi,Avrupa ulkelerinde yakalanan hirsiza haklari okunurken bizim memleketimizde bazi suclular islemedikleri suclarin altina imza attirilirdi.Gelismis ulkelerde sucu ispatlanana kadar her suclu masumdur anlayisi icinde sorgulamaya alinan zanlilar karakollarda cay kahve ile agirlanirken,bizim ulkemizde "bisey icer misin" yerine "cop mu istersin baska tercihin var mi"anlayisi icinde sorgulanirdi.Neyseki CMUK geldide rahatladik!Karakollarimizda artik suclular avukatlari ile sorgulaniyor.Insanlik adina gelisme gosterilen ulkemizde artik iskence iddialari artik yerini masum ve masum olmayan suclu mu zihniyetini arastiracak bilincli topluma birakti!Hatta polislerimizde o kadar bilinclendi ki isi daha da abartip kendi icinden suclu yaratabilecek boyutlara bile tasidi! Insan bunlari gordukce "nerde eski masum suclular" diye hayiflanabiliyor.Neden mi?Cunku artik ulkemizde oyle saniklar var ki karakolda gormezden gelinip,hukuk kurallarinca suclu oldugu ispatlanan bu suclular bir hirsiz gibi degil adeta bir arsizlik icinde agirlanip,yurt disina ugurlaniyor.Ortalik yatistirilinca geri getirilip F tipi otel odalarinda misafir ediliyor.Karnini doyurmak baklava calan bir cocuk adaletle hirsizlik sucundan yargilanirken,bu yetimin hakkini toptan goturen gebesler Avrupa da baklavalar ile besleniyor. Biseyler ters gidiyor diye dusunurken bazi seyleri de ters duz edecek bilince elbet bizler ulasacagiz. Bazilari icin akil aksesuardir
|
|
#4
27-05-2006, 01:45
|
|||
|
|||
|
Re: Pınar Selek'in başına gelenler
Pınar Selek'i insanlık onuru adına yürüttüğü mücadelesinden dolayı yürekten
kutluyorum.Dürüst insanların ezildiği,sahtekarların,hırsızların,yalakaların el üstünde tutulduğu bir dönemden geçiyoruz.Kendi çıkarlarını her şeyin üstünde tutan bu kesimler dişli bir çark kurmuşlar.Onların bu çarklarına çomak sok- tuğunuz zaman bunların gözü bir şey görmez artık.O çomak sokanı un ufak etme- ye çalışırlar.Pınar da bu çarkın kurbanlarından birisi.Bu ne ilk ne de son Pınar olacaktır.Eğer insanlık tarihi bu gün bu noktaya gelmişse hep böyle Pınarlar sayesinde gelmiştir.Pınara'a seslenerek diyorum ki bu ülkede sen yanlız değilsin.İnsanlık onuru er geç bunların da bir gün dersini verecektir. Umudunu yitirme Pınar...Onurlu bir yaşam kadar güzel bir şey var mı?....
|
 |
| Önerilen Siteler |
«
önceki Konu
|
sonraki Konu
»
Normal
|
|
Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 21:45 .