Dark_Prince
14-03-2012, 22:11
Bu hikaye Yahudi geleneğinde vardır,Midraşlarda geçer.Günümüzde Yahudilerin bu hikayeyi benimsediğini sanmam.Muhammed bu hikayeyi o zamanki Yahudilerden duyup Kur'an'a almıştır.
Sadece bir kelime hatası yüzünden böylesine büyük bir masalın doğmasına şaşıracaksınız.
MİDRAŞ RABBAH (http://en.wikipedia.org/wiki/Midrash_Rabba)
Terah(Azer) put imalatçısıydı.Birgün oğlu İbrahim'e putları satmasını söyledi.Bir adam put satın almaya geldiğinde İbrahim adama yaşını sordu.Adan 50 ya da 60 diye yanıtladı.Garip,dedi diğeri(İbrahim),60 yaşındaki adamın birkaç günlük şeylere tapması.Adam bunu duyunca utanıp İbrahim'den uzaklaştı.Sonra elinde bir fincan buğday unu taşıyan bir kadın bunu putların önüne koy dedi.Bunun üzerine İbrahim asasını alıp putları kırdı sonra asayı en büyük putun eline yerleştirdi.Babası geldi ve ''Bu putları kim kırdı?'' diye bağırdı.İbrahim: ''Bir fincan buğday unu getiren bir kadın benden onu tanrıların önüne koymamı istedi,ben de aldım ve tanrıların önüne koydum,putlardan biri ''Önce ben yiyeceğim'' dedi, diğeri ''hayır ben yiyeceğim'' dedi.Sonra en büyük olanı bir sopa aldı ve diğer putları parçalara ayırdı''. İbrahim'in babası: Neden bana böyle aptal bir masal anlatıyorsun?Bunlar böyle birşey yapabilir mi?'' İbrahim cevap verdi:Ne söylediğini kulakların duyuyor mu?Bunun üzerine babası İbrahim'i tuttuğu gibi ona ateşe tapmayı emreden Nemrud'a götürdü;
İbrahim:Ateşe tapacağıma ateşi söndüren Su'ya taparım!
Nemrud:O halde Su'ya tap?
İbrahim:Suya tapacağıma suyu verene taparım!
Nemrud:O halde buluta tap?
İbrahim:Bu durumda hadi bulutları uzaklara süren rüzgara tapalım.
Nemrud:O zaman Rüzgar'a tap?
İbrahim:Rüzgar'a tapacağımıza gelin rüzgarlara karşı duran adama(Tanrı'ya) tapalım.
Bunun üzerine Nemrud İbrahim'e yaklaşıp:Eğer bana ateşten başka tapamayacağım şeylere tapmam için teklifte bulunursan,seni ateşe atarım;öyleyse bırak taptığın Tanrı seni kurtarsın.Böylece İbrahim ateşe atıldı ve orada hiç incinmeden,yanmadan güvenle kaldı ve ateşten çıktı.
Şimdi bu Yahudi hikayesini Kur'an'ın hikayesiyle karşılaştırın,ufak farklılıklar olacaktır.Hiç şüphe yokki Muhammed bu hikayeyi Yahudilerden duyup Kur'an'a koydu.Büyük ihtimalle Kur'an'da Azer denilen İbrahim'in babası,Tevrat ve Midraş'daki Terah'dır.Ama Muhammed büyük ihtimalle bu Azer ismini Suriyelilerden duydu(örneğin Eusebius ismi Azer ile biraz da olsa benzer seslidir) ve Kur'an'a ekledi.
Müslümanlar,elbette,Peygamberlerinin bu hikayeyi Yahudi ve Hristiyanlardan aldıklarını reddedeceklerdir ama Cebrail aracılığıyla gökten indiğini ve Yahudi ve Hrisityanlardaki İbrahim inancının doğru olduğunu Kur'an'ın kabul ettiğini söyleyecekler,bu hikaye doğrudur diyeceklerdir.Ama sadece bu hikayeye inanan ortak halk arasındaki bir inançtı.Öyle ki bu hikayenin kaynağını bilmeyenler bilmeli ki çocukça bir masaldır.
Bütün bu hikayenin kaynağı Yaratılış(Genesis):15=7'dir;
Ben seni Keldani Kenti'nden çıkaran Efendi'yim.
Ayette ''Kent'' için kullanılan kelime ''Ur''dur.Babilce bir kelime olan Ur'un anlamı ''Kent,şehir''dir.Ur-Shalim(Jerusalem)'de kullanıldığı gibi ''Barış Kenti(Şehri)''.Ve Keldanilerin Kenti İbrahim'in yaşadığı yerdi.''Ur'' sözcüğü telaffuzda ve yazılışta ''Ateş veya Işık'' anlamına gelen ''Or'' sözcüğüyle hemen hemen aynıdır.Ve uzun süre sonra,Babilce bilmeyen bir Yahudi Yorumcu,Tevrat'ın çevirisini yaparken ayeti şöyle çevirdi;
Ben seni Keldani ateşinden kurtaran Efendi'nim.
Aynı cahil yazar aynı zamanda bu yorumunu Yaratılış(Genesis):11=27'ye de yamadı;
Nemrud İbrahim'i putlara tapmadığı için ateşe attığı zaman,İbrahim ateşten hiç acı çekmeden,incinmeden kurtuldu.
Garip bir kelime karışıklığı Ur=Şehir,Or=Işık ve Ateş.
Örneğin bir İranlı ''İngilizce Yazının Çıkışı'' diye bir uyarı görse,bu uyarıyı günlüğüne ''Bir İngiliz derisini kaybetti'' diye yazabilir ''Persçe'de ''deri'' anlamına gelen ''Post'' kelimesinin İngilizce'de aynı şekilde yazılan ''Post'' kelimesiyle aynı anlama gelmediğini bilmez''.Bu önemli değil,sadece cahil bir Yahudi örnekteki gibi bir kelime hatası yapmış ve bu hata sebebiyle ''İbrahim'in Ateşe Atılması'' gibi büyük bir masal doğmuştur.Ama Muhammed gibi bir Peygamberin bu masala inanıp da Kur'an'a sokmasını anlamak gerçekten zor.Ve yukarıda cahil Yahudi'den yaptığımız alıntı gibi hepsinin kanıtları elimizde vardır.Bunun dışında biz Tevrat'tan biliyoruz ki Nemrud İbrahim'in zamanında yaşamamıştır,İbrahim'den uzun yıllar önce doğmuştur.Nemrud ismi Kur'an'da yer almazken İslam'a Müslüman Yorumcular ve Gelenekler sonucu sokulmuştur.Eğer bir tarihçi bize Büyük İskender Nadir Şah'ı ateşe attı derse,bu ikisi arasında yüzyıllar geçtiğini bilmiyor demektir,ya da Nadir Şah'ın hiç ateşe atılmadığı anlamına gelir.
Kaynak:http://www.truthnet.org/islam/src-chp3.htm
NOT:Hem bilinen bir hikaye olduğu hem de daha sonra yayınlayacağım daha detaylı çalışmamda sunacağım için kaynaktaki İslam inancında bu hikayenin nasıl olduğu anlatılan yeri çevirmedim.
Metne becerebildiğimce sadık kalmaya çalıştım,varsa kusurlar affola :)
Sadece bir kelime hatası yüzünden böylesine büyük bir masalın doğmasına şaşıracaksınız.
MİDRAŞ RABBAH (http://en.wikipedia.org/wiki/Midrash_Rabba)
Terah(Azer) put imalatçısıydı.Birgün oğlu İbrahim'e putları satmasını söyledi.Bir adam put satın almaya geldiğinde İbrahim adama yaşını sordu.Adan 50 ya da 60 diye yanıtladı.Garip,dedi diğeri(İbrahim),60 yaşındaki adamın birkaç günlük şeylere tapması.Adam bunu duyunca utanıp İbrahim'den uzaklaştı.Sonra elinde bir fincan buğday unu taşıyan bir kadın bunu putların önüne koy dedi.Bunun üzerine İbrahim asasını alıp putları kırdı sonra asayı en büyük putun eline yerleştirdi.Babası geldi ve ''Bu putları kim kırdı?'' diye bağırdı.İbrahim: ''Bir fincan buğday unu getiren bir kadın benden onu tanrıların önüne koymamı istedi,ben de aldım ve tanrıların önüne koydum,putlardan biri ''Önce ben yiyeceğim'' dedi, diğeri ''hayır ben yiyeceğim'' dedi.Sonra en büyük olanı bir sopa aldı ve diğer putları parçalara ayırdı''. İbrahim'in babası: Neden bana böyle aptal bir masal anlatıyorsun?Bunlar böyle birşey yapabilir mi?'' İbrahim cevap verdi:Ne söylediğini kulakların duyuyor mu?Bunun üzerine babası İbrahim'i tuttuğu gibi ona ateşe tapmayı emreden Nemrud'a götürdü;
İbrahim:Ateşe tapacağıma ateşi söndüren Su'ya taparım!
Nemrud:O halde Su'ya tap?
İbrahim:Suya tapacağıma suyu verene taparım!
Nemrud:O halde buluta tap?
İbrahim:Bu durumda hadi bulutları uzaklara süren rüzgara tapalım.
Nemrud:O zaman Rüzgar'a tap?
İbrahim:Rüzgar'a tapacağımıza gelin rüzgarlara karşı duran adama(Tanrı'ya) tapalım.
Bunun üzerine Nemrud İbrahim'e yaklaşıp:Eğer bana ateşten başka tapamayacağım şeylere tapmam için teklifte bulunursan,seni ateşe atarım;öyleyse bırak taptığın Tanrı seni kurtarsın.Böylece İbrahim ateşe atıldı ve orada hiç incinmeden,yanmadan güvenle kaldı ve ateşten çıktı.
Şimdi bu Yahudi hikayesini Kur'an'ın hikayesiyle karşılaştırın,ufak farklılıklar olacaktır.Hiç şüphe yokki Muhammed bu hikayeyi Yahudilerden duyup Kur'an'a koydu.Büyük ihtimalle Kur'an'da Azer denilen İbrahim'in babası,Tevrat ve Midraş'daki Terah'dır.Ama Muhammed büyük ihtimalle bu Azer ismini Suriyelilerden duydu(örneğin Eusebius ismi Azer ile biraz da olsa benzer seslidir) ve Kur'an'a ekledi.
Müslümanlar,elbette,Peygamberlerinin bu hikayeyi Yahudi ve Hristiyanlardan aldıklarını reddedeceklerdir ama Cebrail aracılığıyla gökten indiğini ve Yahudi ve Hrisityanlardaki İbrahim inancının doğru olduğunu Kur'an'ın kabul ettiğini söyleyecekler,bu hikaye doğrudur diyeceklerdir.Ama sadece bu hikayeye inanan ortak halk arasındaki bir inançtı.Öyle ki bu hikayenin kaynağını bilmeyenler bilmeli ki çocukça bir masaldır.
Bütün bu hikayenin kaynağı Yaratılış(Genesis):15=7'dir;
Ben seni Keldani Kenti'nden çıkaran Efendi'yim.
Ayette ''Kent'' için kullanılan kelime ''Ur''dur.Babilce bir kelime olan Ur'un anlamı ''Kent,şehir''dir.Ur-Shalim(Jerusalem)'de kullanıldığı gibi ''Barış Kenti(Şehri)''.Ve Keldanilerin Kenti İbrahim'in yaşadığı yerdi.''Ur'' sözcüğü telaffuzda ve yazılışta ''Ateş veya Işık'' anlamına gelen ''Or'' sözcüğüyle hemen hemen aynıdır.Ve uzun süre sonra,Babilce bilmeyen bir Yahudi Yorumcu,Tevrat'ın çevirisini yaparken ayeti şöyle çevirdi;
Ben seni Keldani ateşinden kurtaran Efendi'nim.
Aynı cahil yazar aynı zamanda bu yorumunu Yaratılış(Genesis):11=27'ye de yamadı;
Nemrud İbrahim'i putlara tapmadığı için ateşe attığı zaman,İbrahim ateşten hiç acı çekmeden,incinmeden kurtuldu.
Garip bir kelime karışıklığı Ur=Şehir,Or=Işık ve Ateş.
Örneğin bir İranlı ''İngilizce Yazının Çıkışı'' diye bir uyarı görse,bu uyarıyı günlüğüne ''Bir İngiliz derisini kaybetti'' diye yazabilir ''Persçe'de ''deri'' anlamına gelen ''Post'' kelimesinin İngilizce'de aynı şekilde yazılan ''Post'' kelimesiyle aynı anlama gelmediğini bilmez''.Bu önemli değil,sadece cahil bir Yahudi örnekteki gibi bir kelime hatası yapmış ve bu hata sebebiyle ''İbrahim'in Ateşe Atılması'' gibi büyük bir masal doğmuştur.Ama Muhammed gibi bir Peygamberin bu masala inanıp da Kur'an'a sokmasını anlamak gerçekten zor.Ve yukarıda cahil Yahudi'den yaptığımız alıntı gibi hepsinin kanıtları elimizde vardır.Bunun dışında biz Tevrat'tan biliyoruz ki Nemrud İbrahim'in zamanında yaşamamıştır,İbrahim'den uzun yıllar önce doğmuştur.Nemrud ismi Kur'an'da yer almazken İslam'a Müslüman Yorumcular ve Gelenekler sonucu sokulmuştur.Eğer bir tarihçi bize Büyük İskender Nadir Şah'ı ateşe attı derse,bu ikisi arasında yüzyıllar geçtiğini bilmiyor demektir,ya da Nadir Şah'ın hiç ateşe atılmadığı anlamına gelir.
Kaynak:http://www.truthnet.org/islam/src-chp3.htm
NOT:Hem bilinen bir hikaye olduğu hem de daha sonra yayınlayacağım daha detaylı çalışmamda sunacağım için kaynaktaki İslam inancında bu hikayenin nasıl olduğu anlatılan yeri çevirmedim.
Metne becerebildiğimce sadık kalmaya çalıştım,varsa kusurlar affola :)