Bağlantıyı incelerseniz o cariye ifadesini oraya koyan diyanet işleri başkanlığıdır.
4:3'ün çevirisinde o naneyi yiyen kim olursa olsun haddini aşmış, ''Allah bilmez, ben bilirim!'' ayaklarına yatıp rablik taslamıştır. Bana gelince, Diyanete miyanete değil yalnızca Allah’a inanırım. Allah'ın ayetinde "cariye"nin esamesi yok.
Parantez içindeki ifadeler de yorumlama sırasında anlaşılırlığı desteklemek için koyulan ifadelerdir.
Sorun bu ya. AÇIKLAMA beşerin "yorum"udur; kişiye, zamana... göre değişir. Çeviri ise üslup dışında değişmez çünkü en azından ASLI GİBİ olmak iddiasını taşır. Çeviriye yorum ekliyorlar, tıpkı içme suyuna lağım boca eder gibi. Siz onaylıyorsanız için; afiyet olsun. Ben içimem o pisliği.
Köleliğe gelince, özellikle 47:4 ve 8:67 önemli çünkü köleliğin kaynaklarını kurutmak suretiyle bir çırpıda sona ermesini sağlıyor bu iki ayet.
Köleliğin iki kaynağı var:
1.SAVAŞ. Savaşta elbet esirler alacaksınız. Bu, sorun değil. Savaşta aldığınız esirleri ne yapacaksınız; sorun bu. Esirleri alıkoyup köle edinebilirsiniz. Köle edinmenin bir kaynağı bu. 47'4 bunu kurutuyor:
Siz üstün gelince (iza eshantum) bağları sağlam atın. Sonrası ya TAZMİNATTIR (fe imma FİDÂEN) ya da BAĞIŞLARSINIZ (fe immâ MENNEN) .
BAĞLARI SAĞLAM ATIN yani esirleri sıkı tutun, kaçırmayın. Esirler edinmenin tek yasal yolu bu. Peki sonra? Yani savaş, ağırlıklarını atıp sona erince? Yapacağınız tek şey var: o esirleri bı-ra-ka-cak-sı-nız, evlerine gidecekler. Ödeyebiliyorlarsa tazminat alacaksınız; ödeyemiyorlarsa bağışlayacaksınız. Ama başka yolu yok; mutlaka bı-ra-ka-cak-sı-nız. Allah'ın emri bu. Savaş esirini alıkoyup köle yapmak, "Allah'a isyan"dır.
2.KÖLE PAZARLARI. O kaynağı da 8:67 kurutuyor, "Nebi, dolayısıyla inananlar yalnızca savaşta üstün gelince esirler edinebilirler; tekyasal yol budur," deyip öteki yolları kapatmak suretiyle:
Nebi CEPHEDE üstün gelinceye kadar esirler edinemez - mâ kâne linebiyyin enyekûne lehu ESRÂ hattâ yushinne FİL ARD.
Sevgi ile,
Hasan Akçay
|