[Darwinist]

Maddeyi 5 duyumla algılayabiliyorum. dokunuyor, hissediyor onunla etkileşime giriyorum. Düşüncelerime sığdırabiliyorum. Bir yaratıcıyı bile onsuz tasvir etmem imkansız. Maddeyle bu kadar içiçe bulunduğum halde bana bir yaratıcıdan bahsediyorsun.
Peki bir ruh nedir? Bir yaratıcı nedir?Cevabı yok.
Arıyorsun ömrünün sonuna kadar. Hakkında hiç bir fikir sahibi olamayacağın sonsuz kere sonsuz belirsizlikte bir hayalin sonucuna vardığında ne hissedeceğini de düşündün mü? Kusura bakmayın burdan sonrası yok gibi bir tabela mı bulacağını düşünüyorsun?

Tanrı ezelden beri vardır demek, hiç bir yaratıcısı yoktur demekle, bunu madde için de belirtmek aynı kapıya çıkıyor aslında. Madde de ezelden beri vardı. Hiç yaratılmadı. Yani bunlar arasında bir fark göremiyorum ben. En küçük zerreye bile varsam en azından onun daha küçük zerrelerden oluştuğunu bulabileceğim. Çünkü modelleme yapa yapa ilerleyeceğim maddenin yapıtaşları arasında. Bunun sonu yok tabi. Son benim evreni gözetleyebildiğim bu küçük yaşamım sona erince gerçekleşiyor. O yüzden umadde benim için hiç yokolmayan ve hiç yaratılmamış bir olgu.
Sen ise tanrını ararken hiç bir modelleme yapmadan ilerleyeceksin. Çünkü tüm modelleri rafa kaldırdın. Belleğinde kocaman bir boşluk (ki boşluk bile yokluk değildir) *ve kendinin de anlam veremediği sonsuz kudretli bir zat var.

İlkellerin düş dünyalarındaki madde tanrılar daha anlaşılır ve rahatlatıcıydı. Tahtında oturan, herşeyi gözeten bir tanrı düşüncesi daha anlaşılır bir durum. Ne kadar soyutlarsan bunu, o kadar içinden çıkılmaz hale geliyor. Bence uçsuz bucaksız bir mevzu yerine sınırları olan bir yaratıcı hayal edin. Daha mantıklı işte o zaman onun zeki olduğu konusunda gerçekçi savlar ileri sürebilirsiniz. O zaman işler daha anlaşılır bir duruma gelir. Zeka sınırlı bir kavramdır. Kapasitesi bellidir. Böyle bir yaratıcı akla mantığa daha uygundur.