sokağa çıkıp insanlara baktığımda iki şey görüyorum.
kendilerine ait düşünceleri her şeyin merkezine koyarak mutlaklaştırıyorlar.
hepsi öznel.
çünkü kendilerini bilmiyorlar.
bir de iletişim kurduklarını zannediyorlar, aslında hepsi kendi içlerinde yaşıyor.
zihinlerindeki kurgularda, dilin metafiziğinde.
başkasının espirisine gülerken, anlatılana gülmüyorlar, anladıklarına gülüyorlar.
Bilgi ve zekaya sahip olarak dans etmek, bunlara sahip olmadan dans etmekten daha eğlenceli. Çünkü eğlencenin bütün anlamının farkına varıyorsun.
Kim demişse ''cehalet mutluluktur'' kendisi de cahilmiş.
Yıldıztozu;Bu ''cehalet mutluluktur'' konusunu anlamak,izah etmek zor..Bir kere kime cahil diyoruz ve bu hakkı bize kim veriyor?
Cahil insanları okumamış insanlar olarak görürsek,şöyle bir şey diyebilirim belki..Bu insanlar okumuş insanlardan daha rahat insan öldürebilirler,aynı zamanda okumuş insanlardan daha çok eğlenebilirler..Okumuş insan daha asık suratlı,daha realist,daha rasyonel olur..Haliyle eğlenmesini bilse bile,o cahil insanın rahatlığını yakalayamayabilir..
Şu videodaki mutluluğa bakın;