Yıldıztozu´isimli üyeden Alıntı
Siz de ateist olmadan önceki inançlı döneminizi düşündüğünüzde kendinize hayret ediyor musunuz? Ben nasıl bunlara inanmışım diyerek. (Aslında inandırılmışız demek lazım.)
|
Bir ateist olmasam da, geçmişte din benimde hayatımda yer etti, ama genede geriye dönüp baktığımda, ne geçmişimden utanmak, ne onu yargılamak, nede hayret aklıma da çoktandır gelmiyor.
Geçmişimi yargılamayı bırakalı çok oldu, tabiri caizse bağışladım geçmişimi.
Tabi gereken derslerimi çıkartım, hatalarımı gördüm ama geçmişimi gömmedim, adeta onu müzeye kaldırdım.
Bilim adamları geçmişi, toprağı, denizleri deli gibi arayarak geçmişe ait bir şeyler bulmak için çırpınırlarken, benim de geçmişi gömmem bana pek doğru gelmedi.
Ben geçmişin birikimleriyle bu güne gelen benim, hatalarım kusurlarım orada dursun ki kendimi ne kusursuz nede hatasız görmeyeyim.
Ben kusurlu ve hatalıyım, bu bilinç kaybolmasın, bunu sürekli hatırlamak içinde geçmiş, sürekli yanıbaşımda olsun ki kendimi bir şey sanmayayım.
Bu açıdan geçmişimin el altıda durması iyi oluyor... motor devrini düşürüyor.
Geçmişte, geçmişimi kaldırıp attığım için, tam gaz gitmek çok havalıydı, lakin hızlı yaşa genç öl, hakikaten de böyle oldu, hızlı yaşayan o genç, içimde çoktan öldü tabi unutulmadı.
Nasıl unutabilirim o bendim!