"Şüphesiz inkâr edenler Zikr’i (Kur’an’ı) duydukları zaman neredeyse seni gözleriyle devirecekler. (Senin için,) “Hiç şüphe yok o bir delidir” diyorlar." (Kalem: 51)
Ayetin nüzul sebebi ile ilgili rivayetler:
1- Kâfirler Rasulullah (s.a.v.)'a göz değdirip de, böylece gözle onu nazarlamak is*tediklerinde bu âyet indi. Kureyş'ten bir grup Rasulullah (s.a.v.)'a baktı ve şöyle dediler:
"Bunün gibisini ve bunun hüccetinin benzerini görmedik." Benî Esed'den göz değdiren birisi vardı. Bu adam semiz bir deve, semiz bir ineği yürürken gördüğünde, ona bir göz atar ve sonra şöyle derdi:
"Ey cariye bize bir kab ve dirhem getir de, şunun etinden alalım." Böyle deyince yürüyen hayvan çok geçmeden ölürdü ve dolayısıyla kesilmiş olurdu." [1]
2- Kelbî şöyle demiştir:
"Arab'dan bir adam vardı. İki veya üç gün birşey yemeden kalırdı. Sonra çadırının kenarından başını kaldırır oradan geçen koyun sürüsüne şöyle derdi:
"Bugün bundan daha güzel bir deve veya koyun yayılmamıştır." Sonra az birşey yürümeden o koyun veya deve topluluğundan bir grup yere yıkılırdı. İşte kâfirler bu adamdan Rasulullah (s.a.v.)'a nazar vermesini ve koyun sürüsüne yaptığını, yapmasını is*tediler. Allah Teala da Rasulü'nü korudu ve bu âyeti indirdi."[2]
______________________________
[1] İmam Ebu’l-Hasen Ali bin Ahmed el-Vahidi, Esbâb-ı Nüzul, İhtar Yayıncılık: 369.
[2] İmam Ebu’l-Hasen Ali bin Ahmed el-Vahidi, Esbâb-ı Nüzul, İhtar Yayıncılık: 369. İbnu'l-Cevzî, Zadu’l-Mesir, 8/343
|