Evrenin Genişlemesi

[ulpian]

Psiko´isimli üyeden Alıntı

Peki sevgili ulpian biz metni okumamış,
Kilise de o çıkarımından dünya düzdür dememiş,
dünya güneşin etrafında dönmez olgusu yüzünden Galileo'ye karşı çıkmıştır olsun.
Biz de şehir efsanelerinde kalmış olalım
da,
"Batlamyus faraziyesi" ni nereye koyacağız bu durumda

Soruyu, daha doğrusu sorudaki mantığı pek anlayamadım sevgili Psiko,

Batlamyus ile Galileo arasında 1400 yıl var!
Galileo zamanında Kilise, Dünya'nın yuvarlak olduğunu biliyor ve öğretiyordu. Fakat Dünya'nın Güneş etrafında döndüğü tezine karşı çıkıyordu. Kilise açısından önemli olan, Yerküre'nin evrenin merkezi olmasıydı.

Kilise, kurum olarak düz dünya tezini bildiğim kadarı ile hiç bir zaman, fakat Galileo zamanında kesinlikle savunmuyordu.

saygılarımla

[nogada]

Sayın ulpian bu başlık altındaki 3. ve 10. mesajlarımı dikkatle okuyup değerlendiriniz.

Zira birince iletimde zaman-mekan kavramlarını karıştırmanız anlamında önemlidir.

İkinci iletimdeki ise gündüz gece ve dünya nın kendi etrafında dönmesi hakkındaki,ayettir ve yuvarlak olduğunu belirmek adın(ayette) kanıt niteliğindedir.

Değerli cevaplarınızı bekliyorum.

Saygılarımla...

[Psiko]

Sevgili Ulpian ;

Kopernik'in bir Rahip olduğu,
Kilisedeki bir çok kişinin de,
Kopernik ve Galileo^ye inanmaları,
Kardinal Robert Bellarmine'ın ve kilisenin çoğunluğunun o dönem yaygın bir inanç olan Batlamyus faraziyesine atıfta bulunarak,
Galileo'nin bu kuramının,
Kutsal kitaptaki bilgiler ile çeliştiği suçlamasını,
Dünyanın yuvarlak olduğu biliniyor tezine taşımıyor.
Anlatmak istediğim bu.

[ulpian]

Psiko´isimli üyeden Alıntı

Sevgili Ulpian ;

Kopernik'in bir Rahip olduğu,
Kilisedeki bir çok kişinin de,
Kopernik ve Galileo^ye inanmaları,
Kardinal Robert Bellarmine'ın ve kilisenin çoğunluğunun o dönem yaygın bir inanç olan Batlamyus faraziyesine atıfta bulunarak,
Galileo'nin bu kuramının,
Kutsal kitaptaki bilgiler ile çeliştiği suçlamasını,
Dünyanın yuvarlak olduğu biliniyor tezine taşımıyor.
Anlatmak istediğim bu.

sevgili Psiko,

gerçekten de Kilise Galileo zamanında Dünya'nın yuvarlak olduğunu zaten biliyor ve öğretiyordu, fakat Dünya'nın Güneş'in etrafında döndüğü tezine karşı çıkıyordu.

Bak, valla billa...


sevgili nogada,

cevap vermeye çalışacağım. Ama şu sıralar sitedeki metinleri foruma taşıma işiyle uğraştığımdan biraz bekleteceğim için kusura bakmayınız.

sevgilerimle

[ulpian]

sayın nogada,

nogada´isimli üyeden Alıntı

Birincisi zamana tabi olan sizmisiniz yoksa Tanrı'mı?

Burda dedkleriniz hala bir oluşum içindedir ama kime göre tabiki nesnel dünyada olan ve yaratımın içinde olan bizlere göre.Fakat Tanrı'ya göre bu iş bitmiştir sadece bize göre devam etmektedir.

Tanrı'nın zamandan münezzeh olduğu düşüncesi ile ''Ona göre bitmiştir'' cümlesi birbiriyle çelişmektedir. Zamandan münezzeh olan için geçmiş zaman da söz konusu olamaz.

nogada´isimli üyeden Alıntı

Zaman nedir.İki nesne(madde)arasındaki süredir.

İlginç bir ''zaman'' tanımı olmuş.

nogada´isimli üyeden Alıntı

Lehvi Mahvuz isimli kitapta tek bir yaprağın bile akibeti kıyamete kadar yazmakta,sizce neden dersiniz?

Benim ateist olduğumu biliyorsunuz dimi?

nogada´isimli üyeden Alıntı

Tanrı'yı kendimiz gibi düşünmediğimiz zaman hepsinin cevabını alacaksınız.

?

nogada´isimli üyeden Alıntı

Enbiya/33
“Geceyi, gündüzü, Güneşi ve Ayı yaratan da Odur. Bunların herbiri bir yörüngede yüzmektedir.”


Yasin/40
“Ne Güneş Aya yetişir, ne gece gündüzü geçer. Hepsi bir yörüngede yüzer, gider.”

Yukarıdaki ayetlere dikkatlice bakalım.Güneş ve ayın bir yörüngede yüzdüğünü belirtiyor.Peki dünya?

Dünya’nın, Güneş’in etrafında döndüğünü biliyoruz. Dünya aynı zamanda sürekli olarak kendi etrafında da dönmektedir. Gece ve gündüzden oluşan bir günlük süre, Dünya’nın kendi etrafındaki bir tam dönüş hareketinin tamamlandığı doğa olayıdır

Bir el feneri Güneş olarak düşünülürse, önüne konulan topun bir tarafı aydınlanırken, diğer tarafı karanlık kalır.

Dünya’mızın kendi ekseni etrafında dönmesiyle gece ve gündüz oluşur.

Ayetteki gece ve gündüz,dünyanın dönüşü ile ilgilidir.Kendi eskseni etrafında,bir yörüngede.

Bu konu şu başlıkta daha detaylı bir şekilde işlenmekte:

=> Güneş’in Gidiş İstikameti


Vermiş olduğunuz iki ayetten nasıl bütün bu bilgileri çıkarttığınıza şaşmamak mümkün değil. Güneşle Ay'ın belli birer yörüngede/rotada hareket etmekte olduğu çıplak gözle görülen, en ilkel toplumlarca da bilinen basit bir olgudur.

Yasin/40'ta geçen ''Güneş'in Ay'a yetişemeyeceği, Ay'ın da Güneş'i geçemeyeceği'' sözü, işte bu başlığın makalesinde anlatılan, Kuran'ın ilkel evren algısını doğrulamaktadır zaten.

Dünya düz bir tepsi ve evrenin merkezi. Gökler işte bu Dünya üzerine kurulmuş bir çadır/kubbe.
Güneş bir uçtan doğuyor, yükseliyor ve diğer uçtan batıyor. Ay da aynı şekilde kendi yörüngesinde hareket ediyor.

Ve ne hikmetse, Ay ile Güneş birbiriyle çarpışmıyor, biri diğerini geçmiyor!

saygılarımla

[evrensel-insan]

Saygideger nogada;

Birincisi zamana tabi olan sizmisiniz yoksa Tanrı'mı?-nogada-

Zaman tamamen, evrensel genislikteki mekanda dunya da yasayan bir suru parcadan biri olan insanoglu turu parcasina aittir. Dolayisiyle, kendisi mekanda, bilhassa bir tek olarak dogup, yasayip, oldugunden yarattigi zamana karsi bir yaris icindedir.

Bu temelde; kendi dusuncesi kavram olarak neyi yaratabiliyorsa; bunu yarattigi(yaratici, tanri, Allah v.s.) ve algiladigi (evren, dunya, doga v.s.) her seye de mal eder.

Tanriya insanoglunun kendisi vermis oldugu insanoglu fiziksel yapisi (el, ayak, beyin, dusunce) ve hareketsel islev (konusma, yazma, kizma, yakma, imtihan,ceza, affetme v.s.) i ile zaten tanrinin bu dunyayi veya gokyuzunu yaratiisi zamansal kilmistir.

Evren en genis mekan olma vasfiyla, bosluk, uzay, gokyuzu, ufuk v.s. temelinde, ZAMANSAL DEGILDIR ve ZAMANDAN BAGIMSIZDIR.

Cunku zaman insanoglunun evren butununun bir parcasi olarak yarattigi ve butune de mal ettigi bir soyut kavramdir.

O yuzden evren butununu bir parcasi gibi degerlendirip, ona parcasal ozellikler yuklemek, insanoglunun alisilagelmis yanasimlarindan biridir. Cunku insanoglunun algisi, sadece bir icerik ve parca olmak yetisindedir. Bir butun degil.

Bu yuzden evrene zamansal bir icerik vermek; zamana ihtiyaci olmayan ve zamandan bagimsiz butune disaridan bir icerik yuklemekten baska bir sey degildir.

Insanoglunun huyu, kendi neyi yarattiysa ve onu kendine uyguluyorsa; bunu hem yarattiklarina da uygular, algiladiklari somutlara da, ustelik icerik olan parca olarak degil; bir butun olan mekan olarak.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[frodo]

ulpian´isimli üyeden Alıntı

Soruyu, daha doğrusu sorudaki mantığı pek anlayamadım sevgili Psiko,

Batlamyus ile Galileo arasında 1400 yıl var!
Galileo zamanında Kilise, Dünya'nın yuvarlak olduğunu biliyor ve öğretiyordu. Fakat Dünya'nın Güneş etrafında döndüğü tezine karşı çıkıyordu. Kilise açısından önemli olan, Yerküre'nin evrenin merkezi olmasıydı.

Kilise, kurum olarak düz dünya tezini bildiğim kadarı ile hiç bir zaman, fakat Galileo zamanında kesinlikle savunmuyordu.

saygılarımla

Psiko´isimli üyeden Alıntı

Sevgili Ulpian ;

Kopernik'in bir Rahip olduğu,
Kilisedeki bir çok kişinin de,
Kopernik ve Galileo^ye inanmaları,
Kardinal Robert Bellarmine'ın ve kilisenin çoğunluğunun o dönem yaygın bir inanç olan Batlamyus faraziyesine atıfta bulunarak,
Galileo'nin bu kuramının,
Kutsal kitaptaki bilgiler ile çeliştiği suçlamasını,
Dünyanın yuvarlak olduğu biliniyor tezine taşımıyor.
Anlatmak istediğim bu.

Bu konuyla ilgili daha önce bir kısa araştırma yapmış ve forumlarda yayınlamıştım.

Dünyanın küreselliği ile kilise ilişkisi ikili bir yapı gösterir. Kilisenin skolastik
düşünce tarzına uygun olarak Hırıistiyanlığın Topoğrafyası adlı bir kitap yazan Kosmas'ın tasvir ettiği "dört köşesinde melekler tarafından taşınan kubbesi ile düz dünya" kilisenin resmi görüşü olarak bilinir ve kabul edilirdi.

Ancak 1200'lü yıllarda yaşamış Hollywood'lu John tarafından yazılan Küre
isimli kitap tüm avrupa okullarında okutulurdu.

İlgilenirseniz :

http://www.turandursun.com/forumlar/...ead.php?t=4469

[hakgeldi]

وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُون

Ves semâe beneynâhâ bi eydin ve innâ le mûsiûn(mûsiûne).



Biz göğü 'büyük bir kudretle' bina ettik ve şüphesiz Biz (onu) genişleticiyiz. (Zariyat Suresi, 47)

1. ve es semâe : ve sema, gökyüzü
2. beneynâ-hâ : onu biz bina ettik
3. bi eydin : bir kudretle, büyük bir kuvvetle
4. ve innâ : ve muhakkak ki biz
5. le : elbette
6. mûsiûne : genişletici olan

Yukarıdaki ayette geçen "sema (gök)" kelimesi Kuran'ın pek çok yerinde uzay ve evren anlamında kullanılır. Nitekim burada da bu anlamda kullanılmıştır ve evrenin genişleyici olduğu bildirilmiştir. Türkçeye "Şüphesiz Biz genişleticiyiz (genişleteniz/genişletmekte olanız)" olarak çevrilen Arapça "inna le musiune" ifadesindeki "musi'une" kelimesi, "genişletmek" anlamına gelen "evsea" fiilinden türemiştir. "Le" ön-eki de takip ettiği isim ya da sıfata vurgu ekleyerek "çok fazla" anlamı katmaktadır. Dolayısıyla bu ifade "Biz göğü veya evreni çok fazla genişletiyoruz" anlamı taşımaktadır. Bilimin bugün varmış olduğu sonuç da Kuran'da bize bildirilenle aynıdır.

KAYNAK; S. Waqar Ahmed Husaini, The Quran for Astronomy and Earth Exploration from Space, Goodword Press, 3. baskı, New Delhi, 1999, ss. 103-108.

Rus fizikçi Alexander Friedmann ve Belçikalı evren bilimci Georges Lemaitre, 20. yüzyılın başlarında evrenin sürekli hareket halinde olduğunu ve genişlediğini teorik olarak hesapladılar.

1. Rus Fizikçi Alexander Friedmann;

KAYNAK; http://ro.wikipedia.org/wiki/Alexander_Friedman

2. Belçikalı Georges Lemaitre

KAYNAK; http://tr.wikipedia.org/wiki/George_Lemaitre

3. Edwin Hubble;

http://tr.wikipedia.org/wiki/Edwin_Hubble

Edwin Hubble teleskobuyla;

http://quest.nasa.gov/hst/images/EdwinHubble.gif


Bu gerçek, 1929 yılında gözlemsel olarak da ispatlandı.


Amerikalı astronom Edwin Hubble kullandığı dev teleskopla gökyüzünü incelerken, yıldızların ve galaksilerin sürekli olarak birbirlerinden uzaklaştıklarını keşfetti. Bu buluş astronomi tarihinin en büyük keşiflerinden biri sayılmaktadır. Hubble bu incelemeler sırasında yıldızların, uzaklıklarına bağlı olarak kızıl renge doğru yaklaşan bir ışık yaydıklarını saptadı. Çünkü bilinen fizik kurallarına göre, gözlemin yapıldığı noktaya doğru hareket eden ışıkların tayfı mor yöne doğru, gözlemin yapıldığı noktadan uzaklaşan ışıkların tayfı da kızıl yöne doğru kayar. Hubble'ın gözlemleri sırasında ise yıldızların ışıklarında kızıla doğru bir kayma fark edilmişti. Kısacası yıldızlar sürekli olarak uzaklaşmaktaydılar.


Yıldızlar ve galaksiler sadece bizden değil, birbirlerinden de uzaklaşıyorlardı. Herşeyin sürekli olarak birbirinden uzaklaştığı bir evren ise, sürekli "genişleyen" bir evren anlamına gelmekteydi. Evrenin genişlemekte olduğu, ilerleyen yıllardaki gözlemlerle de kesinlik kazandı.

Konuyu daha iyi anlamak için, evreni şişirilen bir balonun yüzeyi gibi düşünmek mümkündür. Balonun yüzeyindeki noktaların balon şiştikçe birbirlerinden uzaklaşmaları gibi, evrendeki cisimler de evren genişledikçe birbirlerinden uzaklaşmaktadırlar. Aslında bu gerçek 20. yüzyılın en büyük bilim adamlarından biri sayılan Albert Einstein tarafından da teorik olarak keşfedilmişti. Fakat Einstein, o devrin genel kabul gören "durağan evren modeli" ile ters düşmemek için, bu buluşunu bir kenara bırakmıştı. Einstein bu davranışını daha sonra, "hayatının en büyük hatası" olarak adlandıracaktı


KAYNAK; http://www.time.com/time/time100/sci...le/hubble.html

[uyar]

hakgeldi kardeşşş..

sen bu yazının başını hiç ama hiç okumadın sanırım !!!!!

bir zahmet okur musun??? teşekkürler

[hakgeldi]

ulpian´isimli üyeden Alıntı

Aşağıdaki makale Turan Dursun Sitesi'ne ait MucizeYalanlari.com Sitemizden alıntıdır
ve Mucize Yalanları Sitesi Çalışma Grubumuzun ortak ürünüdür.

=> Evrenin Genişlemesi

Sitemizdeki metin, bu başlıktaki öneri, açılım ve eleştirilere binaen veya çalışma grubunun kendi araştırmalarıyla değişebilir.

Forumumuzda daha önce bu konu >şu başlıkta< tartışılmıştır.

Evrenin Genişlemesi

1. Mucize İddiası
2. Zariyat/47’nin Anlam(lar)ı
3. Kuran’daki Evren Algısı
4. Sonuç




1. Mucize İddiası
Mucizeci ekolün sıkça dillendirdiği meşhur iddilardan biri de “evrenin genişlemesi” bahsidir.
Önce iddiayı bu ekolün dilinden dinleyelim:

• Harun Yahya (Adnan Oktar)’a ait sitelerden:
  “Astronomi biliminin henüz gelişmemiş olduğu bir dönemde 14 asır önce indirilen Kuran-ı Kerim’de evrenin genişlediğinden şöyle bahsedilir:Biz göğü ‘büyük bir kudretle’ bina ettik ve şüphesiz biz (onu) genişleticiyiz. (Zariyat Suresi, 47
  Yukarıdaki ayette geçen “sema (gök)” kelimesi Kuran’ın pek çok yerinde uzay ve evren anlamında kullanılır. Nitekim burada da bu anlamda kullanılmıştır ve evrenin genişleyici olduğu bildirilmiştir. Türkçeye “Şüphesiz biz genişleticiyiz (genişleteniz/genişletmekte olanız)” olarak çevrilen Arapça “inna le musiune” ifadesindeki “musi’une” kelimesi “genişletmek” anlamına gelen “evsea” fiilinden türemiştir. “Le” ön-eki de takip ettiği isim ya da sıfata vurgu ekleyerek “çok fazla” anlamı katmaktadır. Dolayısıyla bu ifade “Biz göğü veya evreni çok fazla genişletiyoruz” anlamı taşımaktadır. Bilimin bugün varmış olduğu sonuç da Kuran’da bize bildirilenle aynıdır.
  (…)
  Bu bilimsel gerçek henüz hiçbir insan tarafından bilinmezken Kuran’da asırlar önce açıklanmıştır. Çünkü Kuran tüm evrenin yaratıcısı ve hakimi olan Allah’ın sözüdür.”

2. Zariyat/47’nin Anlam(lar)ı
İlk olarak dikkat çeken husus mucize iddiacılarının kutsal olarak gördükleri kitaba karşı sergiledikleri “ilmi samimiyetsizlik” örneğidir. Yukarda aynen alıntıladığımız iddiada Zariyat/47’nin diğer çeviri ve yorumlarından söz edilmemekte, “evrenin genişlemesi” ayetten zorunlu olarak çıkan “tek mümkün anlam” olarak sunulmaktadır. Oysa -Müslümanlar tarafından da genel kabul gören- birkaç meal ve tefisir örneğine bakmak durumun hiç de böyle olmadığını anlamak için yeterli olacaktır.
Diyanet İşleri Başkanlığı’nın (internet sitesinde de bulunan) resmi Kuran Meali’nde ayet şu şekilde çevrilmiştir:

• Göğü kudretimizle biz kurduk ve şüphesiz bizim (her şeye) gücümüz yeter.

Ve sadece bir dipnot olarak mucizecilerin iddia ettikleri çeviri ve yoruma değinilmiştir:

• “Âyet “Göğü kudretimizle biz kurduk ve biz onu genişletmekteyiz” şeklinde de tercüme edilebilir. Bu bakış açısı modern astrofizikte gündemde bulunan “evrenin sürekli genişlemekte olduğu” görüşünü desteklemektedir.”

Diyanet Vakfı’nın Prof. Dr. Hayrettin Karaman, Prof. Dr. Mustafa Çağırıcı, Prof. Dr. Kafi Dönmez, Prof. Dr. Sadrettin Gümüş’ten oluşan uzman heyetine hazırlattığı tefsirde bu ayetle ilgili olarak şu açıklamalar yer almıştır:

• “Şüphesiz biz genişletmekteyiz” diye çevrilen cümle için yapılan başlıca yorumlar şunlardır:
  a) Biz vüs’at yani genişlik ve kudret sahibiyiz. Semadaki bu ihtişamı sağlamakla kudretimizden bir şey eksildiği sanılmamalıdır; dilesek daha da genişletiriz. Bakara Suresi’nin 255 ve Kaf Suresi’nin 38. ayetlerindeki içerik ve üslûp bu manâyı çağrıştırmaktadır.
  b) Hiçbir şeye muhtaç olmadığımız gibi nimetleri bol bol ihsan eden de biziz. Sıkıntıları giderir, darda kalanlara genişlik veririz.
  c) Evreni genişletmekteyiz. Bu yorum daha çok uzay cisimlerinin birbirinden uzaklaştığı ve aralarındaki mesafenin gitgide arttığı yönündeki bilimsel tespitten hareketle ortaya konan “genişleme teorisi” ışığında yapılmıştır.”
  Kur’an Yolu – Türkçe Meâl ve Tefsir, Heyet: Prof.Dr. Hayrettin Karaman, Prof. Dr. Mustafa Çağırıcı, Prof. Dr. İ. Kafi Dönmez, Prof. Dr. Sadrettin Gümüş, Ankara/2007, Zariyat/47

Görüldüğü üzere konunun uzmanları “evrenin genişlemesi” manâsını tek mümkün anlam olarak değil -aksine- en düşük ihtimal olarak görmektedir.
Elmalılı M. Hamdi Yazır ayetteki ilgili kısmı şu şekilde açıklamıştır:

• “Ve hiç şüphesiz biz çok genişliğe malikiz. Bunun iki manâsı vardır: Birisi kudret genişliğini ifade eder. Kudret ve kuvvetimiz öyle geniştir ki semayı bina ile tükenmedikten başka onu daha çok genişletebilir. Bu manâ hem “Artık orada bize ne bir yorgunluk dokunacak ne de orada bize bir usanç gelecektir.” (Fâtır, 35/35) hem de “O’nun kürsüsü gökleri ve yeri içine alır.” (Bakara, 2/255) ayetlerinin manâlarını andırır. Birisi de zenginliği, nimet ve nimet vermede genişliği ifade eder. “Biz darlıkları genişletiriz. Yalvaran, darda kalmışlara icabet eden, sıkıntıları açan, ihtiyaçları gideren, fakirleri zenginleştiren, nimet vereniz” demek olur.”
  Elmalılı M. Hamdi Yazır, Hak Dini Kur’an Dili, Zariyat/47

Ömer Nasuhi Bilmen, ayeti

• “Ve göğü bir kuvvetle bina ettik ve şüphe yok ki biz elbette kaadirleriz.”

olarak çevirmiş ve şu açıklamayı eklemiştir:

• “Şöyle ki: (Ve göğü bir kuvvetle) Pek muazzam olan bir kudretle, bir şiddetle (bina ettik) varlık alanına getirdik (ve şüphe yok ki, biz) yâni: Büyüklük ve yücelikle vasıflanmış olan ilahî zatını (elbette kaadirleriz.) Böyle nice alemleri meydana getirmeğe kaadiriz. Evet.. Yüce zatın kudret ve hakimiyeti pek geniştir; mahlûkatı idareye, onların yaşamalarını, geçimlerini sağlamaya fazlasiyle kâfidir.
  “musi’une” kuvvet, takat, genişlik sahibi demektir.”
  Ömer Nasuhi Bilmen Tefsiri, Zariyat/47

Daha birçok farklı meal ve tefsir örneğinden de görülebileceği üzere bizzat konunun uzmanlarının tespitine göre ayetteki ilgili kısım Kuran’ın dili olan 6-7. yüzyıl Arapçası’nda bir ifade kalıbı olarak öncelikle “kuvvet, güç, takat, genişlik” sahibi olmayı anlatmakta bunun yanısıra “bol bol nimet verme”, “darlıkları, sıkıntıları açma, genişletme” anlamına da gelmekte.


Mucize iddiacılarının yöntem olarak kullandığı dil cambazlığını şu örneklerle daha iyi anlayabiliriz: Her dilde bir veya birden çok kelimeyi asıl sözlük manâsından farklı bir anlam bütünlüğünde birleştiren kalıplaşmış ifade şekilleri ve deyimler vardır. Örneğin Türkçede “eli geniş” veya ‘eli bol’dan kastedilen cömertliktir; elin gerçekten geniş/enli veya bol oluşu değil. Aynı şekilde “gönlü geniş” ifadesi hoşgörülü olmayı, “mezhebi geniş” ifadesi ise namus/iffet konularında toplumun genel algısına göre daha rahat davranmayı ve düşünmeyi anlatır. Bu üç deyimde de “geniş” sözcüğünün asıl sözlük anlamı olan mekânsal genişlikle ilgisi yoktur.


Arapçada, dolayısı ile Kuran’da da buna benzer birçok deyim vardır. Örneğin Bakara/228’de “eli geniş” ifadesi (Türkçedeki gibi cömertlik değil) zenginlik anlamında kullanılmıştır (çünkü Arapçada “eli geniş” deyimi zenginlik ifade eder).


Mucize iddiacılarının yaptığı ise şuna benzemektedir: Mesela Türkçe bir eserde (aslında cömertlik anlamında) “onlar ki elleri geniştir” gibi bir cümle yer alıyor ve varsayalım ki günün birinde uzayda elleri gerçekten de (maddi anlamda) geniş/enli olan akıllı varlıklar bulunuyor. Bu durumda birisinin çıkıp da “Bakın işte, bu eserde “eli geniş” ifadesi geçmekte. Demek ki eserin yazarı bunu ta o zamandan bilmiş. Bu bir mucizedir” demesi ne denli gülünç ise “kuvvetli, takatlı” olma ve “bol bol nimet vererek sıkıntıları, darklıkları açma, çözme” anlamında kullanılan Arapça bir ifade kalıbını -günümüzün bilimi, evrenin genişlemesinden yola çıkıyor diye- sözlük anlamıyla yorumlamak o denli gülünçtür.


Oysa sonsuz güç ve bilgi sahibi bir yaratıcı, bu ayette 14 asır sonra keşfedilecek olan evrenin genişlemesi olgusuna işaret etmek istemiş olsa idi kuşkusuz bunu açık seçik bir ifade ile yapabilirdi. Örneğin “Bunu bugün tam olarak anlayamasanız da size vermiş olduğum akıl ile şüphesiz günün birinde keşfedeceksiniz. Eserim olan kâinatı incelemeye, araştırmaya gayret edin.” şeklinde ifadeler de ekleyebilirdi. Hatta bu, insanlar için hem bilime teşvik hem de bilimsel gayretlere yön verici bir ipucu olurdu. Fakat durum böyle değil. Ayette geçen ibare tıpkı “eli geniş”, “gönlü geniş” deyimlerinde olduğu gibi kalıplaşmış bir ifade biçimi ve mekânsal genişleme ile ilgisiz. Dolayısı ile ve doğal olarak bu ayette ileride bulunabilecek bilimsel bir olguya işaret olduğu, tarih boyunca hiçbir Müslüman’ın, alimin, müfessirin aklına dahi gelmemiş. Ta ki Müslüman olmayan bilim insanlarının araştırmaları sonucu evrenin genişlemesi teorisi bilim dünyasında kabul görmeye başlayana kadar… Bundan sonra ayetin anlamı birden bire değiştirilerek bu bulguya gönderme içerecek şekilde yeniden kurgulanmaya başlandı. Hem de tıpkı cömert (veya Arapça’da zengin) anlamında kullanılan “eli geniş” deyimini sözlük manâsında (yani maddi olarak geniş/enli el) yorumlar gibi. Ayrıca bu gayretlerin sahipleri açısından söz konusu bilimsel olgunun ne denli kanıtlanmış olduğu da mühim değil. Bilim dünyasındaki değişikliklere, revizyonlara, yeniliklere göre ayet her daim yeniden yorumlanabilir ne de olsa… Üstelik bütün bu gayretkeşliklerin ve işgüzarlıkların asıl motivasyon kaynağı, kâinatı veya hiç olmazsa Kuran’ı daha iyi anlama azmi bile değil! Tek niyet Müslüman olmayanları Kuran’ın gerçekten de Allah kelamı olduğuna ikna edebilmek (ve belki de daha çok, Müslümanların şüphelerini bertaraf edebilmek). Bütün bunları açık-seçik söylemekten de çekinmemekteler.


Celal Yıldırım, İlmin Işığında Asrın Kuran Tefsiri adlı eserinde, Zariyat/47’nin açıklamasında aynen şu ifadeleri kullanmaktadır.

• Başta Einstein olmak üzere son asrın fizikçileriyle astronomları bu muhteşem kâinatın bir bütün halinde devamlı genişlediğini söylüyorlar. Kuvvetli bir ihtimalle eğer bunun doğruluğu isbat edilirse, Kur’an’daki ilgili beyânın bu manâya delalet ettiğini söyleyebiliriz. Zira ayetin böyle bir yoruma tahammülü vardır ve o zaman inkarcı maddecilerin on beş asır öncesine dönüp o çağda böyle bir tespitin mümkün olup olmadığını araştırmaları gerekir.

3. Kuran’daki Evren Algısı
Oldukça genç bir kuram olarak evrenin genişlemesi teorisi ancak “modern” evren anlayışı bağlamında anlamlı olabilir. Bu “modern” evren algısı en kaba hatlarıyla günümüzde ilkokul düzeyinde genel malum olan -örneğin- Dünya’nın yuvarlak olduğu ve Güneş Sistemi’ndeki diğer gezegenlerle birlikte Güneş’in etrafında döndüğü, Ay’ın Dünya etrafında döndüğü, “gökler”in Dünya üzerine kurulmuş bir kubbe/çatı değil uçsuz bucaksız uzay olduğu gibi bilgilerden oluşmaktadır. İlkel evren algısında ise Dünya düz bir tepsi veya döşek şeklindedir. Güneş bu düz tepsinin/döşeğin belli bir noktasında doğar, yükselir ve diğer uç noktasında batar. “Gökler” ise bu döşek üzerine kurulmuş ve yıldızlarla süslenmiş bir kubbe/çatıdır. Üstelik -mucizevi bir şekilde- direk/sütun olmadan yukarda durabilmektedir. Bu naif dünya ve evren algısının hakim olduğu bir ortamda “göklerin genişlemesi”nden söz edilmesi hiçbir surette modern evren anlayışı bağlamında geçerliliği olan “evrenin genişlemesi kuramı” ile ilişkilendirilemez. (ki zaten yukarda açıklandığı üzere ayetteki ilgili ibarenin manâsı da mekânsal genişleme değildir.)


Şimdi önyargısız bir şekilde ilgili Kuran ayetlerinde hangi evren anlayışının(1) hakim olduğunu inceleyelim:



İlk olarak mucize iddiacılarının Zariyat/47’yi örnek olarak gösterirken -her nedense- hiç söz etmedikleri hemen bir sonraki ayete de bakalım:

• Zariyat/47
  Göğü kudretimizle biz kurduk ve şüphesiz bizim (her şeye) gücümüz yeter.

• Zariyat/48
  Yeri de biz döşedik. Biz ne güzel döşeyiciyiz.

Zariyat/48’de “yerin” döşendiği, yani bir döşek gibi serildiği, yayıldığı anlatılmaktadır. Ayete her önyargısız bakan bu cümlenin Dünya’nın düz bir tepsi/döşek olduğu fikrini desteklediğini kabul edecektir. (2)
Aynı anlayış diğer bazı ayetlerde de ifade edilmiştir:

• Hicr/19
  Yeri uzatıp yaydık, orada sabit dağlar yerleştirdik (3), yine orada miktarı ve ölçüsü belirli olan şeyler bitirdik.

Kuran’da Kehf Suresi’nin 83. ayetinden itibaren Zülkarneyn’in hikâyesi anlatılır.

• 83. (Resulüm!) Sana Zülkarneyn hakkında soru sorarlar. De ki: Size ondan bir hatıra okuyacağım.
• 84. Gerçekten biz onu yeryüzünde iktidar ve kudret sahibi kıldık, ona (muhtaç olduğu) her şey için bir sebep (bir vasıta ve yol) verdik.
• 85. O da bir yol tutup gitti.
• 86. Nihayet güneşin battığı yere varınca, onu kara bir balçıkta batar buldu. Onun yanında (orada) bir kavme rastladı. Bunun üzerine biz “Ey Zülkarneyn! Onlara ya azap edecek veya haklarında iyilik etme yolunu seçeceksin” dedik.

Kehf/86’da açıkça Dünya’nın başı ve sonu olan düz bir tepsi/döşek olarak tahayyül edildiği anlaşılmaktadır. Güneş, Dünya’nın bir ucunda doğuyor, gök-kubbe boyunca yükseliyor ve diğer ucunda da batıyor. Yani “güneşin battığı bir yer”, bir uç/kenar mevcut. Dünyanın bu ucuna kadar giden olursa (Zülkarneyn gibi) Güneş’in battığı noktaya varmış olur. Hattâ -ayete göre- Güneş’i “kara bir balçıkta” batarken izleyebilir. (4)

• Ra’d/2
  Allah, gökleri gördüğünüz herhangi bir direk olmadan yükselten, sonra Arş’a kurulan, güneşi ve ayı buyruğu altına alandır.

• Lokman/10
  Allah, gökleri görebileceğiniz direkler olmaksızın yarattı.

• Hac/65
  Görmüyor musun ki Allah bütün yerdekileri ve emri uyarınca denizde akıp gitmekte olan gemileri sizin hizmetinize vermiştir. İzni olmaksızın yerin üzerine düşmesin diye göğü O tutuyor. Şüphesiz ki Allah insanlara karşı çok esirgeyici, çok merhametlidir.

Bu ayetlerde de yine Dünya’nın düz bir tepsi/döşek olduğu ve göklerin de işte bu tepsi/döşek üzerine kurulmuş ve muzicevi bir şekilde, herhangi bir görünebilen direk olmadan yukarlarda duran bir kubbe/çatı olduğu anlayışı ifade bulmaktadır. Açık bir şekilde “gökler” çadır gibi Dünya üzerine yükseltilen/kurulan bir kubbe olarak düşünülmüş ve yere düşmeyip de yukarda kalabildiği için açıklamalar getirilmiş.


Yani Kuran’daki evren anlayışında Dünya uçsuz bucaksız uzayda herhangi bir gök cismi değil; aksine “gökler” işte bu Dünya üzerine kurulmuş, “kandillerle” (yıldızlarla) süslenmiş, aslında yere düşmesi gereken fakat Allah’ın görünmez direklerle havada tuttuğu bir kubbe/çadır olarak düşünülmekte…
Üstelik Kuran’da işte bu şekilde tahayyül edilen “gökler”in (bilim-öncesi ilkel evren modellerinin ortak bir özelliği olarak) doğaüstü/mistik “yorumlanması” da yer almakta.

• Mülk/5
  Andolsun ki biz (dünyaya) en yakın olan göğü kandillerle donattık. Bunları şeytanlara atış taneleri yaptık ve onlara alevli ateş azabını hazırladık.

Kuran’daki bu ilkel evren anlayışı için ayrıca bkz: ”Altı Günde Yaratılış” => 3. ”Altı Günde Yaratılış”ın Çarpıklığı

4. Sonuç
Sonuç olarak söz konusu ayette geçen ibareyi mekânsal bir “genişleme” olarak yorumlamak tıpkı “eli geniş” ibaresini geniş/enli el anlamında yorumlamak gibi anlam ve ‘anlambilim’e yapılan bir tecavüzdür.


Fakat bundan bağımsız olarak ayette gerçekten de bir şekilde “göklerin genişlemesi” kastedilmiş olsaydı bile Kuran’da “gökler”in nasıl tasavvur edildiğine, hangi tür bir evren algısının hakim olduğuna baktığımızda -bu ibareden- modern astrofizikteki evrenin genişlemesi kuramına bir gönderme çıkarmak ancak gülünç olarak nitelendirilebilir.




Dipnotlar

(1)Metinde “modern” evren anlayışı bilinçli olarak “en ilkel” evren algısı ile karşılaştırılmıştır. Yoksa günüzümüzün bilgi düzeyine gelene kadar farklı medeniyetlerde farklı evren anlayışlarının olduğu ve bunların da birçok evreden geçtiği elbette bilinmektedir. Örneğin Dünya’nın yuvarlak olduğu Aristo tarafından bile savunulmaktaydı. Hatta Aristo’dan bir asır kadar sonra yaşayan matematikçi ve astronom Samoslu Aristarchus’un (m.ö. 310-230) güneş merkezli bir evren modeli öne sürdüğü bilinmektedir. Daha sonra Avrupa’da Ortaçağ olarak adlandırılan dönemde Aristo’nun dünya merkezli evren modeli benimsenmiştir. Halk nezdinde yaygın olan bir tarihi yanılgının aksine kilise, Galileo’nun Dünya’nın yuvarlak olduğu iddiasına değil Dünya’nın Güneş’in etrafında döndüğü tezine karşı çıkmıştır. O dönemdeki kilise bilginleri zaten Dünya’nın düz olduğu inancında değildiler. Metinde konu edilen “en ilkel” evren algısının “en ilkel”olarak adlandırılması tarihi/kronolojik anlamda değildir. Dünyanın düz bir tepsi/döşek olduğu, göklerin bu döşek üzerine kurulmuş bir kubbe/çatı olduğu anlayışı bilimsel bakışın en gerisinde, en saf bakış olduğu için “en ilkel” olarak adlandırılmıştır. Metinde görüleceği üzere, Kuran’da işte bu “en ilkel” evren algısı hakimdir. Yani 6.-7. yüzyıl Arap Yarımadası’nda yaygın olan anlayış -bin yıl kadar önce eski Yunan düşünürleri tarafından çok daha “modern” hipotezler savunulmuş olmasına rağmen- işte bu “en ilkel” evren anlayışıdır. Zaten İslam coğrafyasının geniş çapta Yunan felsefesi ve bilimi ile tanışması da bundan sonra gerçekleşecektir.


(2) 1242-1273 yıllarında yaşayan Imam El Kurtubi, Zariyat/48’deki ilgili ibareyi şu cümleyle açıklamıştır:

• Yani Biz yeri tıpkı bir döşek gibi suyun üzerinde yaydık ve uzattık.
  El Kurtubi, Tefsiri-el Camiul Ahkamul Kur’an, çeviren: M. Beşir Eryarsoy, Buruç Yayınları Zariyat/48

983 yılında öldüğü kabul edilen Es-Semerkandi’nin tefsirinde Zariyat/47 ve 48’in şu açıklaması yer almaktadır:

• Hak Teâlâ kendi birliği ve sonsuz kudretinin delillerini bildirdi. Ve şöyle buyurdu: İnsanları yarattık. Gücümüzle-kuvvetimizle onu hiç yoktan var ettik. Gökleri dileğimizle sapasağlam kıldık. Yeri de Kâbenin altından başlamak üzere Kâbenin her bir yanına beşyüz yıllık mesafeli şekilde yaydık.
  Ebu’l-Leys Semerkandi Tefsiri, Zariyat 47-48

(3) Döşek gibi serilen Dünya’nın üstüne yerleştirilen dağlar hakkında başka ayetlerde şu “bilgi” verilmektedir:

• Lokman/10
  Allah, gökleri görebileceğiniz direkler olmaksızın yarattı. Yeryüzüne de sizi sarsmasın diye sabit dağlar yerleştirdi ve orada her türlü canlıyı yaydı. Gökten de yağmur indirip orada her türden güzel ve faydalı bitki bitirdik.

• Nahl/15-16
  Sizi sarsmaması için yeryüzünde sağlam dağlar, yolunuzu bulmanız için de nehirler, yollar ve nice işaretler meydana getirdi. İnsanlar yıldızlarla da yollarını bulurlar.

• Enbiya/31
  Yeryüzüne insanlar sarsılmasın diye sabit dağlar yerleştirdik; rahat gidebilsinler diye aralarında geniş yollar varettik.

Oysa bugün bilinmektedir ki en şiddetli deprem hatları, dağların yoğunluklu olduğu bölgelerle de örtüşmektedir.


(4) Dünyanın başı ve sonu olan düz bir tepsi olduğu ve güneşin bir uçtan doğup diğerinden battığı düşüncesini ifade eden daha birçok ayet ve hadis örneği getirilebilir. Burada hepsine değinemesek de ana metindeki ayetlere ilaveten bir ayet ve bir de hadis ekleyelim:

• Şu’ara/28
  Mûsâ, “O, doğunun da batının da ve ikisi arasındaki her şeyin de Rabbidir. Eğer düşünüyorsanız bu böyledir” dedi.

Bu ayette de dünya’nın doğuda ve batıda olmak üzere bir başı ve sonu olduğu tasavvuru ifade bulmuştur.
Muhammed’in nasıl bir evren algısına sahip olduğunu şu sahih hadisten de açıkça anlayabiliriz:
Bilim-öncesi topluluklarda tarih boyunca sorulagelmiş olan bir soruya Peygamber cevap vermekte: “Güneş geceleri nereye gidiyor?”
Peygamberin cevabı:

• Arş’ın altında secde yapmaya gider; bu maksatla izin ister, kendisine izin verilir. Secde edip kabul edilmeyeceği, izin isteyip izin verilmeyeceği zamanın (kıyametin) gelmesi yakındır. O vakit kendisine: ”Geldiğin yere dön!” denir. Böylece battığı yerden doğar.(Buhari, Tefsir Ya-sin 1, Bed’ul-Halk 4, Tevhid 22,23, Müslim, İman 250, (159), Tirmizi, Tefsir, Ya-sin, 4225)

iyide ulpian; sen şu tefsirci bu tefsirci söyledi dersin söylediğine dair hangi kitap yani hangi diyanet işleri bakanlığının hangi mevcut bilgileri olan kitabında ya da sayfasında geçer sen sayfaları vermemişsin sadec demişsin ki; şu söledi bu söyledi.

ayrıca biz ayetin arapça - türkçe kelime karşılığını gel beraber okuyalım.

وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ

Ves semâe beneynâhâ bi eydin ve innâ le mûsiûn(mûsiûne).

Ve sema; Biz onu büyük bir kudret ile bina ettik. Ve muhakkak ki (onu) genişletici olan elbette Biziz.
kelime, kelime türkçe karşılığı;

1. Ve Es Semae; Ve Sema Gökyüzü

2. Beneyna-ha; Onu Biz Bina Ettik

3. Bi Eydin; Bir kuvvetle, Büyük Bir Kuvvetle
4. Ve İnna; Ve Muhakkak ki Biz

5. Le; Elbette

6. musiune; Genişletici olan.

ulpian;

Yukarıdaki ayette geçen "sema (gök)" kelimesi Kuran'ın pek çok yerinde uzay ve evren anlamında kullanılır. Nitekim burada da bu anlamda kullanılmıştır ve evrenin genişleyici olduğu bildirilmiştir. Türkçeye "Şüphesiz Biz genişleticiyiz (genişleteniz/genişletmekte olanız)" olarak çevrilen Arapça "inna le musiune" ifadesindeki "musi'une" kelimesi, "genişletmek" anlamına gelen "evsea" fiilinden türemiştir. "Le" ön-eki de takip ettiği isim ya da sıfata vurgu ekleyerek "çok fazla" anlamı katmaktadır. Dolayısıyla bu ifade "Biz göğü veya evreni çok fazla genişletiyoruz" anlamı taşımaktadır.


Ayette geçen "Eyd" sözcüğü güç anlamındadır. Allah'ın gücünün ne demek olduğunu en güzel gösteren de, akıllara durgunluk verecek derecede birbirine bağlı ve görkemli gökyüzünün bina edilmesidir. Gök kelimesi ile hangi anlam kastedilirse kastedilsin değişmez. İster yıldızların ve gezegenlerin yörüngeleri kastedilsin isterse, milyonlarca yıldız kümelerini içeren ve adına galaksi denilen yıldız toplulukları kastedilmiş olsun, ister yıldızların ve gezegenlerin serpili bulunduğu şu uzay boşluklarından herhangi biri kastedilsin, ister "sema" sözcüğünün ifade ettiği anlamlarda diğerleri kastedilsin, farketmez... Genişlik sözcüğü de bunun gibi apaçık gözler önündedir. Sayıları milyonu bulan ve akıl almaz kütlelere sahip bulunan bu yıldızlar, engin uzay denizine serpiştirilmiş birer zerre gibidirler.

kaynak; http://www.sevde.de/Kuran-Tevsiri/Kuran_Tefsiri.htm