Ebu Talip neden müslüman olmadı?

Bu olayı birazda kendi yaşantılarımızı göz önünde bulundurarak incelesek nasıl olur ?Belki bazı arkadaşlarımız hayır biz buyuz diyebilirler ama biliriz ki genelde ailemizin hepsi ateist değildir.Belki bizim ateist olduğumuzu bilenleri vardır belki bilmeyenleri.Bu olgu aile içindeyken bile bazen sıkıntı verici olabilir.Birde bu konuya toplumsal bakalım.İçimizden kaç kişi toplumda bağıra çağıra ben ateistim,dine inanmıyorum vb gibi kendini tanımlar.

Oysa..Yıl 2006 toplumlar medeni anlamda 1400 yıldan bu yana büyük değişim ve evrilme geçirmiş,hukuk alabildiğince bireyi koruyan yasalara yer verir olmuş,insanlar daha rahatlar eski geleneklere göre.

İnsanlar medeniyette; bu kadar ilerleme kaydetmesine rağmen bazı duygu ve düşünceleri değişmiş midir ?Hala hırslıyız,hala kıskancız,hala adiliz,hala iki yüzlüyüz,hala cömertiz,hala sabırlıyız,hala vefasız vb gibi.

Acaba o devirde Ebu Talip gelişen olaylara baktığında,yeğeninin inancını kabul ettiğinde,A kampından B kampına geçtiğinde hem kendi hemde yeğenini koruyamayacağı,öngörüsü ve içgörüsü ile mi daha önce olduğu A kampında kalarak bugün sorulan bu sorunun muhatabı oldu ?

Öngörü veya içgörü salt bizde mi var ?

Psiko'nun görüşü akla yakın görünüyor. Ebu Talip hem kendisini hem de yeğenini koruyamayabilirdi.

Ancak demin mürşit 4.0 da yaptığım aramada Ebu Talib'in müslüman olmaması şöyle açıklanıyor:

-Ayıplanma ve dışlanma korkusu.

Büyük ihtimalle bu da bir tahmin.

Soro arkadaşım,

Bildiğim kadarıyla 10.000'den fazla hadis içinde Ebu Talip ile ilgili olanı yok. Şimdi bilgisayarımda gene arattım ve gene yok. Ayetlerde de olmadığını zaten biliyorum.

Bu durumda Ebu Talib'in cehennemin cennetvari bir köşesinde olacağı iddiasının hiç bir dayanağı kalmamış oluyor. Kaldı ki cehennemim cennetvari bir köşesinin olduğunu da ilk kez Saidi Nursi'den duyuyorum senin aracılığınla. Bunun hadis veya ayet dayanağı var mıdır? Yoksa şeyhinizin kendi kafasında yarattığı bir mekan mıdır?

[soro]

acil kaydıyla kendimden bir katkı yapayım cem,

bu sitedeki hadisleri de tararsanız,cehennem hakkında,yazın sıcağı ile kışın soğunun en şiddetli derecelerinin cehennem kaynaklı olduğunu görürsünüz.buradan da cehennemim aslında hararetin tüm derecelerini ihtiva etmiş olduğunu,en sıcak ve en soğuk ortamların orada mevcut olduğunu anlamamamız için bir sebep yok.

şimdi en sıcak en soğuk aralığına oda sıcaklığı da girer.
e benden bu kadar,oda sıcaklığıbile denk gelse cehennem içinde cennet sayılır o.hiç mahzuru yok bence.

Soro, konuyu soyut meseleye kaydırmanın gereği yok bence. Sen dedin ki Saidi Nursi'ye göre Ebu Talib cehennemim güzel bir köşesindedir. Ben de dedim ki bunun ayet veya hadis kaynağı yok. Olay, şeyhinizin desteksiz fikir yürütmesinden öte bir şey değildir. Zaten görüyorum ki sen de hadis ve ayet kaynağı gösteremedin. Sıcaklık dereceleri ile ilgili zihin egzersizi yapıyorsun.

[ozgur_beyin]

eğer ebu-talib cehennemin *'ılık' veya 'soğuk' ortamlarındaysa!
annesi AMİNA * babası ABDULLAH *nerede olabilir veyahut nerde olması
gerekir.
* * * * *çünkü peygamber anne ve babasına, şefaat edeceğine dair bir şey söylememiştir.

Ebu Hureyre (r.a.) diyor ki:

"Resulullah (s.a.v.) amcasına şöyle dedi: "Lailahe illallah" de ki kıyamet gününde senin için bununla şahitlik edeyim." Ebu Talib şöyle dedi: "Şayet Kureyşliler beni ayıplayıp: "Onu, korkusu böyle yapmaya sevketti demeyecek olsalardı ben onu söyleyerek seni sevindirirdim." Bunun üzenne Allah teala: "Ey Muhammed, şüphesiz ki sen, sevdiğini hidayete erdiremezsin." âyetini indirdi.
Müslim, K.el-lman, bab: 41,42, Hadis No 25

İlgili ayet: Kasas suresi 56. (Ey Muhammed), sen, sevdiğini doğru yola iletemezsin, fakat Allah, dilediğini doğru yola iletir. O, yola gelecek olanları daha iyi bilir.

Resulullah (s.a.v.)´in amcası Abbas, kardeşi Ebu talib için Resulullah´tan şunu sormuştur:

"Ey Allah´ın Resulü, senin, Ebu Talib’e herhangi bir faydan oldu mu? O seni himaye ediyor ve senin için herkese kızıyordu." Resulullah da ona şu cevabı verdi: "Evet, o, cehennem ateşinin sığ bir yerinde bulunacaktır. Şayet ben olmasaydım o, cehennemin en alt katına atılacaktı.
Buhari, K. el-Edeb, bab: 115

Ebu Said el-Hudri’nin rivayetinde ise Resulullah şu cevabı vermiştir:

"Belki kıyamet gününde şefaatim ona fayda verir de o, ateşin, topuklarına kadar ulaşacağı sığ bir yerine konur. Fakat yine de o ateşten beyni kaynar.
Buhari, K. el-Mehakıb el-Ensar, bab: 40

Ayrıca Tevbe suresi 113. ayetin de Ebu Talip ile ilgili olduğu en kuvvetli rivayet:

Tevbe suresi 113. Akraba bile olsalar, cehennem halkı oldukları belli olduktan sonra (Allah'a) ortak koşanlar için mağfiret dilemek; ne peygamberin, ne de inananların yapacağı bir iş değildir.

(Kaynak Haznevi.net-Taberi tefsiri)

Anlaşılan, Ebu Talip ve cehennem’le ilgili birkaç hadis ve 2 ayet var ve bunlar ölüm döşeğinde dahi müslüman olmayı kabul etmediğini gösteriyor. Mekke’de aktif ve etkili iken müslüman olmaması veya olup gizlemesi kendisini, ailesini ve Hz.Muhammed’i daha rahat koruyabilmek için diye izah edilebilir ama ölürken dahi islama geçmemesi, hatta “korktu da müslüman oldu demesinler diye söylemiyorum, yoksa söyleyip seni sevindirirdim” demesi, iman etmek isteyip de edemeyen bir insandan çok, sevdiği yeğenini sevindirmek isteyen ama yapamayan bir amcanın üzüntüsüne benziyor.

[frodo]

Sevgili yfln :
* * Kutub-i sitte'de bu konu ile ilgili şu hadiste var.

Fasil *: *PEYGAMBERLİK BÖLÜMÜ
Konu *: *Resulullah (sav)`ın Alametleri
Ravi *: *Ali Hadis *:
Babam anlatmış ve demişti ki: "Kureyş büyüklerinden bir grupla Şam`a gitmiştik; beraberimde Muhammed (sav) de vardı. Yolda bir rahib(in manastırın)a yaklaştık ve yakınına konakladık. Develerimizi çözmüştük ki rahib yanımıza geldi. Daha önceki gelişlerimizde yanımıza hiç uğramamıştı. Aramızda dolaşmaya başladı ve Muhammed`i (bulup) elinden tuttu ve: "Bu alemlerin efendisidir!" dedi. Kureyş büyükleri ona: "Bu söylediğini nereden biliyorsun?" diye sordular. Adam: "Ben onun sıfat ve evsafını bize indirilen kitapta bulmuşum! Nitekim siz yaklaştığınız zaman, O`na secde etmedik ne taş, ne ağaç kaldı, hepsi de secde ettiler. Bu cansız şeyler ancak bir peygambere secde ederler. Ben O`nu ayrıca peygamberlik mührüyle de biliyorum, bu mühür omuz başındaki düz kemiğin baş kısmının aşağısında bulunur, elma büyüklüğündedir" dedi. Sonra bizden ayrıldı, yemek hazırlayıp getirdi. Muhammed o sırada, develeri gözetliyordu. Yanımıza geldiğinde üzerinde ona gölge yapan bir bulut vardı. Yaklaşınca, halkın kendinden önce ağacın gölgesini kaptıklarını gördü. O da güneşte oturdu. Ağacın gölgesi, üzerine meyletti, onlar güneşte kaldılar. Rahib: "Bakın, ağacın gölgesi O`nun üzerine meyletti" dedi. Rahib onların yanında iken, bu çocuğu Allah aşkına Rum (diyarın)a götürmeyin diye ricada bulundu ve: "Eğer O`nu götürürseniz, taşıdığı sıfatlarıyla O`nu tanırlar ve öldürürler" dedi. O, bu hususta Allah`ın adını vererek onlara ricada bulunurken, yan tarafına bir göz attı. Manastırına doğru gelen yedi rum gördü. Onları karşıladı ve: "Niye geldiniz?" dedi. "Rahiplerimiz bize Araplar arasında çıkacak bir peygamberin bu ayda memleketimize doğru gelmekte olduğunu söylediler. (Buralara giriş sağlayan) her yola bir grup insan çıkarıldı. Biz de senin su yoluna gönderildik" dediler. Rahip: "Sizden daha hayırlı birini geride bıraktınız mı?" dedi. Onlar: "O şahsın senin yolunun üzerinde olduğu bize haber verildi!" dediler. Rahip: "Allah`ın icra etmek istediği bir iş hakkında ne dersiniz, insanlardan bunu geri çevirebilecek biri var mı?" diye sordu. Onlar: "Hayır!" dediler. Rahip: "Öyleyse şu kimseye biat edin. Zira bu , gerçek peygamberdir" dedi. Onlar da ona biat ettiler, rahiple birlikte orada kaldılar. Sonra rahip bize döndü, ve: "Allah için söyleyin, bunun velisi kim?" dedi. Beni kastederek: "Şu" dediler. Rahib bana hususi şekilde, geri dönmemiz için ricada bulundu. Ben de O`nu içlerinde, Hz. Ebu Bekr`in gönderdiği, Bilal`in de bulunduğu bir grup kimse ile geri çevirdim. Rahip O`na kek ve zeytinyağından azık koydu." [Bu rivayeti Tirmizi, (Menakıb 5, (3624) Ebu Musa el-Eş`arî (ra)`den tahric etmiştir. Rivayete: "Ebu Talib Şam için yola çıktı..." diye başlar ve yukarıda kaydedildiği şekilde zikreder. Yukarıdaki metni Rezin, Hz. Ali (ra)`nin babasından rivayet olarak, kaydedilen elfazla tahric etmiştir.]

HadisNo *: 5557

sevgili frodo,

Bu secde eden taşlar, ağaçlar olayı bir de ilk ayetin gelmesinden sonra olmuştu yanlış hatırlamıyorsam. Daha sonra da Hatice Hz.Muhammed'i Varaka'ya götürmüş, o da "sana gelen Cebraille Mikaildir" diye şiir okuyarak kendisini peygamber ilan etmişti. Bu hıristiyan ilgisi gerçekten çok ilginç. Kendi kitaplarında sürekli Hz.Muhammed'in peygamberliği ile ilgili deliller buluyorlar ama bunların hangi kitaplar olduğu belli değil. Hz.Muhammed'i peygamber ilan etmek için bir yarış içindeler, ama biri de daha sonra gelip "ben müslüman oldum" demiyor. Hz.Muhammed'in peygamberliğini resmen ilan eden Varaka bile hıristiyan olarak ölüyor, bütün bu mucizelere en başından birebir şahit olan Ebu Talip ise bir türlü imana gelmeyip cehennem halkından oluyor. Allahtan yeğeni kendisine bir kıyak yapıyor da cehennemin sığ bir yerine konuyor. Bir de evlere şenlik Fatima olayı var ki gelecek başlığımızın konusu o olacak. Hz.Muhammed'in kızı, babaannesi ve Hatice'nin annesi'nin ismi olan Fatima nasıl oluyor da Vatikan tarafından Portekizde kaybedilen iktidarı ele geçirmek için kullanılıyor? Dans eden güneşler, Mehmed Ali Ağcalar, bir eğlence ki sorma gitsin. 600'lerden 1917'ye atladık, ben biraz ara versem iyi olacak

[yucemanitu]

Onu büyüten, besleyen, ona bakan, hep en yakınında olan her ne yaparsa yapsın onu koruyan ve onu çok yakından tanıyan amcası bile ona inanmamış ama şu an onun yüzünü bile görmemiş olanlar ve onunla hiç tanışmamış olanlar ona inanabiliyor, hatta bir zamanlar ben de hiç tanımadığım hem de benden 1.400 yıl önce yaşamış bu adama inanıyordum.

[Neva]

http://www.turandursun.com/forumlar/...ad.php?t=25441

Sayin basmagul'den alinti;


“Ey Ebû Talib! Sen bizim reisimiz, büyüğümüzsün. Şunu görüyoruz ki, sana ölüm yaklaşmıştır. Biz senin ölümünden korkuyoruz, sen sağken şu meseleyi halledemedik, öldükten sonra hiç halledemeyiz. Sen şimdi sağken onu çağır, ondan sağlam bir söz al, biz de bir söz verelim. Bundan sonra ne o bizimle uğraşsın, ne de biz onunla.” Ebû Talib, Kureyş heyetini dinledikten sonra yeğenine haber salarak, yanına gelmesini istedi. Amcasının davet haberini alan Kâinatın Efendisi, hemen ölüm döşeğindeki Ebû Talib’in yanına vardı. Bir anda kalabalık bir Kureyş topluluğu ile karşılaşan Efendimiz, bu davetin altında bir şeylerin yattığını anlamakta gecikmedi. Ebû Talib, Kureyş heyetinin isteklerini yeğenine anlattı.
“Ey kardeşimin oğlu! Kavminden ne istiyorsun?” dedi. Kâinatın Efendisi
“Kendilerinden bir kelime istiyorum. Eğer söylerlerse, bütün Araplar o kelime sayesinde kendilerine uyacak, bütün acem o kelime sayesinde onlara cizye ödeyecek.” dedi. Ebû Talib atılarak:
“Yani tek bir kelime mi?” diye sordu. Efendimiz:
“Evet, amcacığım tek bir kelime. “Lâ ilâhe illallah” diyecekler.”

Sad, 38/1–8. Tirmizî, Tefsir, Sa’d (3230)


Demek cizye'ye sicak bakmayan biriydi. Ki musluman olmadi.