Insan Olmak Cokmu Zor?

[Baskoylu]

Yer yuzunde Insanliktan daha degerli bir olusum varmidir?
Elbette Yok,
Cunku dusunen ve Yaratan ozelliklere sahip oldugundan dolayi, Yer Yuzunde En Degerli olan Insanliktir.

Aklin yolu ve Vicdan olgusunu yasamaya yansitmiyan, Insan degerlerine sahip olabilirmi?
Elbette Olmaz.

Eline, Beline ve Diline Sahip Olmiyan, Insani Degerleri Kendisinde Tasiyor Olabilirmi?
Elbette Hayir.

Sevgiyi Yureginde Tasimiyan,
Kendisini Yenilemiyen, Gelistirmiyen, Yenilemek ve Gelistirmek adina adim atmiyan, her turlu olmusuzlugu kendisinde barindirmayi amac edinenler, INSAN OLABILIRMI?
Bencilligi, Egoizmi, Irkciligi, Milliyetciligi, Yobazligi, Gericiligi, Yozlasmayi kendisinde barindiranlarin Insan Olmasi Mumkunmu

Dogru, Adaletli ve Vicdanli olmak,
Onurlu, Namuslu ve Durust Olmak,
Topluma Faydali ve Yararlı Olmak,
Hosgorulu, Anlayisli, Ozverili ve Saygili Olmak.
Savastan, Katliamdan ve Zulumden yana degil,
Iyiden, Guzelden, Dogrudan, Sevgiden ve Baristan Yana Olmak,
Aglatan, Kiran ve Uzen Degil,
Gulen, Gulduren ve Sevgiye dayir butun guzellikleri yasama yansitan olmak,
Olduren, Katleden, Zulum Eden Degil,
Yasamaya dayir butun guzellikleri yasamak ve yasatmak olmalidir.

INSAN OLMAK COKMU ZOR?

Saygi ve Insani Sevgilerimle.

Baskoylu

[Baskoylu]

Nerede ve Hangi Kimlikte Dogacagimiz Elimizde Degildir.....

Ama "Insan Olmak" Her Zaman Elimizdedir.

La Edri

[Baskoylu]

‘Ben kazandım', gerisini işkenceciler düşünsün.

Gazeteci Zafer Arapkirli, 1980'de işkencede öldürülen Ekrem Ekşi'nin hikayesini yazdı:
Son nefesini verirken şöyle fısıldadı:
‘Ben kazandım.'

Eski MİT görevlisi Mehmet Eymür'ün, katıldığı canlı yayında görevde olduğu dönemde işkence yapıp yapmadığı sorusuna, "Bir insanın konuşması lazımsa bunu bir şekilde ikna etmeniz gerekiyor. Eğer iyilikle ikna edemiyorsanız daha şiddetli yollara başvuruyorsunuz" itirafı işkenceyi tekrar Türkiye'nin gündemine taşıdı.

Aslında Mehmet Eymür çıplak bir gerçeği itiraf etti. Çünkü Türkiye'de her dönem işkence yapıldı. Her dönem kendi işkence yapılacak insanlarını yarattı ve tabii işkence yapacak olanları da. İşkencenin 12 Mart 1971, 12 Eylül 1980 gibi darbe dönemlerinde çok daha yoğunlaştığı biliniyor. İşin ilginci bu durum büyük bir çaba ve organizasyon ile de normalleştiriyor. Geriye acılar kalıyor.

Bu acılardan birini gazeteci Zafer Arapkirli, KRT TV'deki yazısında tekrar hatırlattı. Arapkirli, 1980 senesinin 12 Eylül günü, Kadıköy Göztepe'deki ağabeyinin evinden alıp götürüldükten sonra işkencede öldürülen Ekrem Ekşi'nin hikayesini yazdı. Arapkirli'nin ‘Ben Kazandım' başlıklı yazısı şöyle:

"Ayrı mekteplerdeydik Ekrem ile.

O İTÜ Mimarlık'ta, ben Boğaziçi'nde (bir dönem de İDMMA – Yıldız Mimarlık'ta) Yurtsever Devrimci Gençlik örgütlenmesi içinde birlikte yer almıştık.

Hayatımızın o günlerinde de, bugünlerde de asla dinmeyen faşist dalgalara göğsümüzü siper ettiğimiz, gençliğimiz pahasına, hayatımız pahasına mücadele ettiğimiz bir dönemdi.


Neredeyse her gün bir yoldaş cenazesi kaldırdığımız, sabah kalktığımızda neredeyse rutin bir "yoklama" çabasına (düşünsenize o yıllarda telefon filan da yok) giriştiğimiz günlerden söz ediyorum.

Kimi zaman bir duvar yazılamasında, kimi zaman bir kongrede, bir cenazede, kimi zaman bir seminerde karşılaştığımızda, bu yiğit Karadenizli çocuğun o iri gözleri ile o vakur gülümsemesini hiç unutmam.

İTÜ Mimarlık Fakültesi'nin en başarılı en sevilen, arkadaşlarının da hocalarının da gözünde en saygı gören öğrencilerinden biriydi Ekrem.
Öğrenci eylemlerinde en ön saflarda en gür sesiyle yürüyen, faşist kurşunlarının üzerine üzerine üzerine koşan bir yiğit yurtsever devrimciydi.
Derken, 70'li yılların o kanlı ve kapkaranlık günlerinin üzerine katmerli bir "katran kazanı" gibi dökülen 12 Eylül darbesi gelip çattı.
Sonradan yapılan bilançoya baktığımızda 650,000 kişinin gözaltına alındığı, 230,000 kişinin Sıkıyönetim mahkemelerinde yargılandığı, 7,000 kişinin örgüt üyeliğinden ve "anarşist – terörist" damgası ile idamının istendiği, 517'sinin hüküm giydiği, 124'ü yargıtay tarafından onaylanan bu cezaların 50'sinin uygulandığı bir kabus dönemi.

Yine resmi sayılara göre, 171 kişi 12 Eylül faşizminin işkencehanelerinde, 74 kişi "çatışmalarda" infaz edildi. 16 kişi kaçarken(!) vuruldu.
1980 senesinin 12 Eylül günü, faşist darbenin kolluk güçleri Kadıköy Göztepe'deki ağabeyinin evinden alıp götürmüşlerdi Ekrem Ekşi yoldaşımızı.

"Bayrak Listesi" olarak anılan ve darbe sabahı "ilk gözaltına alınacak insanların" listesinde bulunduğundan, hiç vakit yitirmemişlerdi. Önce Samandıra Kışlası'na, oradan da Gayrettepe Siyasi Şube'ye götürmüşler, haftalarca vahşice işkence etmişlerdi Ekrem'e.

Ser verip sır vermemiş, hiçbir yoldaşının ismini faşistlere sunmamış, hiçbir faaliyetini anlatmamış, son nefesine kadar direnmişti işkencecilere.
En son, muhtemelen hayati tehlike sınırına kadar işkence ettikten sonra, getirildiği Haydarpaşa Askeri Hastanesi'nden, Haydarpaşa Göğüs Cerrahisi Merkezi'ne bırakılmıştı.

Orada son nefesini verirken kendisini en son muayene eden bir doktorun kulağına, şu sözleri fısıldamıştı:

'BEN KAZANDIM'

"Onlara hiçbir şey anlatmadım" diyordu gururla, işkencehanelerden hücreye getirildiğinde...

Vücudunda kırılmadık kemik bırakılmadığı, her yanının kanlar içinde, simsiyah olmuş vücudunun yara bere içinde bırakıldığı günlerde bile, aynı hücrelere tıkıldığı başka devrimcilere yardım eli uzattığı, onların hayata kalmaları için çırpındığı bugün bile tanıklık edenlerce anlatılır.

O, ser verip sır vermeyen Deniz'lerin Yusuf'ların Hüseyin'lerin, Ulaş'ların, Mahir'lerin Hüseyin'lerin, İbrahim Kaypakkaya'ların, Nurhaklar'da Kızıldere'lerde, gözlerini kırpmadan ölüme gidenlerin, ülkenin dört bir yanında faşizme karşı direnerek ölenlerin izinden giderken, "BEN KAZANDIM" diye haykırırken, işkencecilere de mesaj yolluyordu.

"Biz onurumuzla bir kez ölürüz. Siz ise dünyanın en aşağılık suçunun, işkencenin, insanlık onurunu çiğnemeye çalışmanın ayıbı ve utancı ile, hayatınızın her bir günü tekrar tekrar öleceksiniz…"

Geçen hafta gazeteci Gökçer Tahincioğlu'na verdiği röportajda, yaptığı işkenceleri adeta "marifet" gibi utanmadan anlatan eski MİT'çi Eymür'ün kaderinden söz ediyorum burada.

Ekrem'in "türkü söyler gibi" gittiği sonsuzluk alemine göçmeden önce, her gün o ayıbın, o utancın altında ezilerek öldüğünüzü izlemek bile bize yeter.

İnsanlığa karşı işlenmiş tüm suçlar, soykırımlar, katliamlar, işkenceler, siyasi idamlar ve bunların failleri asla unutulmaz.

Ekrem Ekşi yoldaşı, geçtiğimiz Ekim ayında 14 Ekim 1980'de katledişinin 41'nci yıldönümünde saygı ile andık.

Rize doğumlu Zonguldak'ta büyümüş görece varlıklı bir ailenin çocuğuydu. Kaderin cilvesine bakınız ki, oranın "eşrafından" sayılan sevgili babacığına 12 Eylül sabahı, yani Ekrem'in gözaltına alındığı saatlerde, Sıkıyönetim makamları "Belediye Başkanlığı" görevi veriyorlardı.
Ekrem, istese babasının müteahhitlik işlerine ortak olacak varlıklı bir mimar olarak rahat bir yaşam sürdürebilecek iken, İstanbul'un azgın kanlı ortamında nerede bir direniş, nerede bir anti faşist kavga varsa orada bulunmayı tercih ediyor. İşçi hareketinin yanında, öğrenci hareketinin tam göbeğinde, anti emperyalist ve anti faşist koronun en güçlü sesi oluyordu.

İTÜ'nün o yıllarda öğrencisi olmuş herkesin tanıdığı o gür ses, defalarca Taşkışla koridorlarının "Yürüyoruz Arkadaşlar" diye çınladığını hâlâ hatırlar.

Ekrem ve yoldaşlarının İstanbul'un tüm meydanlarında ve üzerindeki bulutlarda "Faşizme Ölüm Halka Hürriyet!" sloganının tınısı, 41 yıldır her daim duruyor.

"BEN KAZANDIM" diyerek işkencecilerin suratına tüküren Ekrem Ekşi yoldaşımı bir kez daha şükranla anıyorum.

Verdiği son nefese kadar direnişi boşa gitmeyecek. Bugün hâlâ capcanlı olan işkencecilerin, O'nun hatırasından bile korka korka yaşamaları için mücadele bayrağını asla düşürmeyeceğimizi beyan ederiz.

İnsanlık onuru, işkenceyi de faşizmi de yenecek.

Evlatlarımıza, daha yaşanır bir dünya bırakmak için, işkence utancının asla yaşanmayacağı bir ülke inşa etmek için, faşizmden temizlenmiş bir dünya kurmak için, son nefesimize kadar EKREM olmak için andımız var.

Gerisini işkenceciler düşünsün…"


Turkiye sinirlari icinde, Insanligin kabul etmedigi ve etmiyecegi yiginla olumsuzluklara seyirci kalan, susan, korkan ve duyarli olmiyanlar,
KENDILERINI INSAN GORMEYE CALISMASI!!
BASLI BASINA INSANLIGIN BU ULKEDE OLMADIGININ EN GUZEL KANITIDIR.

[Baskoylu]

MASUM INSANLARI OLDURMENIN UTANCINI KAPATACAK BUYUKLUKTE BIR BAYRAK YOKTUR

HOWARD ZINN.

Katliamlarin, Cinayetlerin, Soykirimlarin, Hunarca Iskenceler Sonucunda Goz-Altinda Kayiplarin, Yargisiz Infazlarin, Cinayetlerin, Tecavuzlerin, Kadin Cinayetlerin, Zam ve Zulumlerin kol gezdigi Turkiye`de Insanlik ariyanlara veya Turkiyede Insanligin olmedigini savunan ve dusunenlerin, Fasist Kohne Duzenin Yapilanmasindan hic bir farklari yoktur....

Ozellikle bu fasist Kohne Duzenin Kurucusu ve Kurucularinin Fasist, Irkci, Milliyetci ve Gerici Yasalarini Savunanlar,
Caresiz ve Yetersiz kaldiklarinda agizlari salyalarla dolu bir sekilde igrenc kufurlere bas vururlar,
AKABINDE KENDISINI INSAN GORMEYE CALISMASI!!!!
INSANLIGIN EN BUYUK ACILARDAN BIRIDIR.

EGER ADALET ISTIYORSAN,
ZENGINLERI VE ZENGINLERIN KORUYUCUSU DUZENIN SOZLERINE DEGIL,
FAKIRLERIN, YOKSULLARIN VE ONLARIN COCUKLARININ GOZ YASLARINA BAKACAKSIN.

[Filozof]

Baskoylu´isimli üyeden Alıntı

Yer yuzunde Insanliktan daha degerli bir olusum varmidir?
Elbette Yok,
Cunku dusunen ve Yaratan ozelliklere sahip oldugundan dolayi, Yer Yuzunde En Degerli olan Insanliktir.

İşte yeryüzünde en değerli olan insanlıktır dersen en değersiz olan da insanlıktır. Hiçbir şey daha değerli veya daha değersiz değiller. İnsan olmak zor mu? dersen evet, yeryüzünde en fazla 70-80 yıllık bir fani olmak elbette zor. Bu yüzden insan olma bilinci ve psikolojisi de zordur. Mesele insan olmak ya da olmamak değildir. Mesele yalnızca doğal seleksiyon ve evrimdir, diyalektik dengedir. Cehenneme giden yol da iyi niyet taşlarıyla döşelidir. O yüzden iyi niyetli ama diyalektik dengeyi insan lehine bozmaya çalışan bir yazı olmuş. Halbuki hiçbir şey "insan" odaklı değildir. Asıl mesele, dünya insanların etrafında dönüyor algısından kurtulabilmektir ve her şey yalnızca "diyalektik" dengedir.

[Baskoylu]

Filozof´isimli üyeden Alıntı

İşte yeryüzünde en değerli olan insanlıktır dersen en değersiz olan da insanlıktır. Hiçbir şey daha değerli veya daha değersiz değiller. İnsan olmak zor mu? dersen evet, yeryüzünde en fazla 70-80 yıllık bir fani olmak elbette zor. Bu yüzden insan olma bilinci ve psikolojisi de zordur. Mesele insan olmak ya da olmamak değildir. Mesele yalnızca doğal seleksiyon ve evrimdir, diyalektik dengedir. Cehenneme giden yol da iyi niyet taşlarıyla döşelidir. O yüzden iyi niyetli ama diyalektik dengeyi insan lehine bozmaya çalışan bir yazı olmuş. Halbuki hiçbir şey "insan" odaklı değildir. Asıl mesele, dünya insanların etrafında dönüyor algısından kurtulabilmektir ve her şey yalnızca "diyalektik" dengedir.

Saygideger Filozof,

Insanliktan daha degerli bir-seyin vaya bir-seylerin var oldugunu savunmaya calisiyorsunuz, yanlis anlamis da olabilirim.

Her Insan degerli olamaz, ama INSANLIK olgusu ve INSANLIGIN sahip olmasi gereken butun guzellikler yer yuzunde en guzel degerlerdir, onemli olan bunlara sahip olmak ve yasama yansitmaktir.
Kendisini INSAN goren veya gormeye calisan, insan kiligina girmis, sekil olarak insana benziyen ozunde insanlik dusmani olanlari ayrit edemiyorsak ve farkli goremiyorsak Diyalektik dengeleri bir birbirine karistirmis oluruz.
Ozellikle az gelismis ulkeler basta olmak uzere, Dinci, Irkci, Milliyetci ve Gerici kusfetesi ile donatilmis sozum ona Insanlardan INSANLIK bekliyebilirmiyiz?
Insani yaratan INSANIN kendisi iken, Insani yaratanin ALLAH denilen olmiyan bir varligi ilahlastiran bir mantiktan beklentilerimiz olmadigi gibi, Kendisini baskasindan veya baskalarindan ustun goren ve gormeye calisan kisi ve kisilerden de beklentilerimiz, INSANLIGI simgeliyen degerler olamaz. Cunku Insanliktan ve sahip olmasi gereken insani degerlerin disina cikmistir.

Beni, Seni ve Bizi Allah yaratti diyen mantik sozun bittigi yerdedir. Cunku Kendisine can veren, kendisini yaratan ve hayat veren ANNE`SIDIR.
Annesi olmadan Olmiyan Allah onu ve onun gibilerini yaratma gucune sahipmidir?
Dolayisiyla kendisini gormiyen, kendisini tanimakta uzak olan bir insan, Insanliktan da bir o kadar uzaktir.
Dunya insanlarin etrafinda donuyor algisindan kurtulabilmenin yolu, INSAN OLMAKTAN GECER, Insani degerleri tasimiyan ve kavramiyanlarin Insan olmasininda mumkunu yoktur.

Karl Marx`in Hegelci mantiga verdigi cevap en guzel aciklama seklidir.

Benim diyalektik yöntemim, Hegelci yöntemden yalnızca farklı değil, onun tam karşıtıdır da. Hegel'e göre, "İdea" adı altında bağımsız bir özneye de dönüştürdüğü insan beyninin yaşam süreci, yani düşünme süreci, gerçek dünyanın yaratıcı gücüdür, ve gerçek dünya sadece "İdeanın" dış, görüngüsel biçimidir. Bende ise tam tersine, idea, insan zihninde yansıtılmış ve düşünce biçimlerine tercüme edilmiş maddi dünyadan başka bir şey değildir.
Karl Marx.

Saygi ve Insani Sevgilerimle

[Baskoylu]

Engels diyalektiği
"hareketin ve doğanın, insan toplumunun ve düşüncesinin gelişiminin en genel yasalarının bilimi" olarak tanımlamaktadır. Anti-Dühring' de ve Doğanın Diyalektiği'nde en temel üç tanesinden başlayarak, diyalektiğin yasalarının bir dökümünü vermektedir:


1) Karşıtların birliği ve savaşı yasası;

2) Nicelikten niteliğe ve nitelikten niceliğe geçiş yasası;

3) Olumsuzlanmanın olumsuzlanması yasası adlarıyla anılırlar

"Aynı ırmaklara girenlerin üzerinden farklı sular akar"

"Aynı ırmaklara gireriz ve girmeyiz. Hem varız hem yokuz."

[Baskoylu]

Filozof´isimli üyeden Alıntı

İşte yeryüzünde en değerli olan insanlıktır dersen en değersiz olan da insanlıktır. Hiçbir şey daha değerli veya daha değersiz değiller. İnsan olmak zor mu? dersen evet, yeryüzünde en fazla 70-80 yıllık bir fani olmak elbette zor. Bu yüzden insan olma bilinci ve psikolojisi de zordur. Mesele insan olmak ya da olmamak değildir. Mesele yalnızca doğal seleksiyon ve evrimdir, diyalektik dengedir. Cehenneme giden yol da iyi niyet taşlarıyla döşelidir. O yüzden iyi niyetli ama diyalektik dengeyi insan lehine bozmaya çalışan bir yazı olmuş. Halbuki hiçbir şey "insan" odaklı değildir. Asıl mesele, dünya insanların etrafında dönüyor algısından kurtulabilmektir ve her şey yalnızca "diyalektik" dengedir.

ForumKirpisi´ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
ForumKirpisi ForumKirpisi isimli Üye şimdilik offline konumundadır
Üye

Üyelik tarihi: 27 Nov 2018
Bulunduğu yer: Merkez/Çin
Mesajlar: 1.842
Standart emperyalizmi yeğlemek
emperyalizmi yeğleyen eski tip komünüslük olmasın artık. dönemi döneme göre değerlendirin. ayrıca enverden önce alman ekolü ırkçılığı getirmiştir onlara öğretmiştir. bunu öğrenin kaskafalılar. siz feodal ağalara kendinizi siktirmekten almanyaya falan göç edip vıy vıy yapmaktan başka bi cacık bilmezsiniz. bu memleketin değişik halkları sizin gibi cahil ayrımcı roj tvci pislikler yüzünden böyle çöp.

Bana ozel mesaj gonderen bu ve bu gibilerini Insanligin hangi sayfasinda gorebilirsiniz? veya buna DEGERLI BIR INSAN DIYEBILIRMIYIZ?

"Komunistlik" Kelimesini bile yazamiyan, Arastirma ozelliklerinden uzak, AGZI SALYALARLA DOLU KUFURBAZ birinin INSAN OLMASININDA MUMKUNU YOKTUR.

[Baskoylu]

ONEMLI OLAN YASAMAK DEGILDIR,
BASARMAK HIC DEGILDIR,
ONEMLI OLAN INSAN OLMAK,
INSANI KAMIL MERTEBESINE ULASMAK VE INSAN KALMAYI BILMEKTIR

[Baskoylu]

Yazar, Engin Gectan`in "INSAN OLMAK" kitabini her bireyin okumasini oneririm.