Bir film vardı zamanında, muhteşem bir film, adı: Leon
Jean Reno başroldeydi, o zamanlar daha yaşı çok ufak olan Natalie Portman'ı da küçük Matilda oynuyordu. Sen o olmalısın.
Eğer sen oysan nickini sil, git Amelie falan yap. Ancak Amelie yazmış olabilir bu hayat hikayesini. Çünkü matilda sabırlı bir kızdı. Leon'un sözünden çıkmazdı. İkisinin de kaybedecek hiçbir şeyi yoktu ama Leon'un fazladan bir çiçeği vardı. Çünkü o çiçek Leon'un elinde kalan tek şeydi. Ama matilda'da o da yoktu. Çiçeksiz Leon zaten ölü bir Leon'du. Herşeyini gözden çıkardı bu katil, ama bir tek o çiçeğe zarar verdirmedi. Onunla paylaşabileceği tek şey o çiçekti, zaten fazlasını veremezdi. Çiçek onun ümidiydi, yaşama sevinciydi, herşeyiydi, hatırladın mı? Oysa meyve vermiyordu, zaten Leon meyve de istemiyordu. Matilda da meyve istemedi. Ama görüyoruz ki, bu matilda ufak çiçeklerden koca koca meyveler beklemiş. Önce Leon gibi saksıdaki çiçeğe sabırla ve sevgiyle yaklaşmasını öğrenememiş. Herşeyi olan o çiçeği öfkesine kurban ederek paramparça etmiş. Ve en sonunda da bu olmuş:
Not: Bir ara bana "Shape of my Heart" çalar mısın? Sting'den olsun.