ilahimasal´isimli üyeden Alıntı
Evrenin bir formu olsa kenarları olmak zorunda kenarı varsa , o kenar yeni bir formun başlangıcı oluyor.
|
Evren veya kozmos, uzay ve zamanın bütünlüğü ve içeriğidir. Gezegenleri, yıldızları, galaksileri ve diğer tüm madde ve enerji yapılarını içeren zamansal formuylada, bir sınırı vardır... yani, tıpkı bedenlerimizin bir başlangıcı ve sonu olduğu gibi ve tüm form yapılar gibi, evrenin de sonsuzluğa açık olması gibidir. Eğer tüm evrende sadece bizim bedenimiz olsaydı, sonsuzluğa açık olan bedenimizin sınırını atomik düzeyde algılayamazdık. Aynı şey evren için de geçerlidir. İşin püf noktası, mesafe nedeniyle mikro düzeyde formu algılayamıyor olmamızdır. Bu nedenle başlangıcı olan maddi evrenin de bedenimiz misali sonsuzluğa açık bir form şeklinde olmalıdır. Evrenin sınırından sonra başka form yapılarının başlangıcı olup olmadığı sadece bir fikir ya da hipotezdir, bu nedenle mantıken zorunlu değildir.
ilahimasal´isimli üyeden Alıntı
Halbuki " evrenin dışında ne var " sorusuna "dışı yok " cevabı veriliyor. Bu cevap bana saçma sapan geliyor yada kaçırdığım bir bilgi var .
|
Bu size saçma geliyor, çünkü Sonsuzluğu yükseklik, genişlik ve derinlikle şekillendiremiyoruz bu nedenle de fiziksel bir alandan da söz edemiyoruz.Evrenin dışı hakkında konuşabilmek için, dediğim gibi, öncelikle sonsuzluğu şekillendirebilmeniz gerekir, aksi takdirde iç ve dış hakkında konuşamayız.
ilahimasal´isimli üyeden Alıntı
Evrene sonsuz derken algım onun küremsi bir şekilde olduğunu söylüyor. Çünkü küre olanda don dolaş çıkış yok. Sonsuza kadar içindesin.
|
Küreniz kendi içinde sonsuz değildir çünkü bir formu vardır. Hatanız, sonsuzluğu bir formun yüzeyi ile tanımlamaya çalışmanızdır. Ancak formun yüzeyine odaklanırken, Sonsuzluğun ne bir içi ne de bir dışı ve bu nedenle de bir yüzeye sahip olamayacağını unutuyorsunuz.
ilahimasal´isimli üyeden Alıntı
Evrenin düzlemsel olduğunu söyleyenlerde var.
Bunum nedenide ışığın eğilmeden bükülmeden sonsuza dek aynı yönde gitmesi , ki zaten isik küremsi bir evrende kırıla kırıla belkide tekrardan başladığı noktaya geri döner .
Bu durumdada komik bir hal oluşur. Düşünsenize dünyadan çıkan bir ışık kırıla kırıla milyonlarca yıl sonra bize geri dönüyor ve bizde onu bir yıldız bir galaksi sanıyoruz.
Aynı alttaki bakır borunun bükülmesi gibi
|
Işığın kırılması ve yansıması size evrenin bakır bir borunun eğriliği gibi bir şekil yapısına sahip olduğunu ve bu nedenle sonsuz olmadığını gösterir. Başlangıcı olan bir şey mantıksal olarak ancak sonsuzlukla karşılaştırılarak anlaşılabilir, ancak bu karşılaştırmadan anlamını kazanan şeyler sonsuzlukla karıştırılmamalıdır.