Dindarlıktan, Ateizme Geçiş Serüvenim

[lazmataz]

Selamlar. 1990 İstanbul doğumluyum. Ateizm'e geçiş sürecimi sizlerle paylaşmak istiyorum. Daha önce Turan Dursun'u okumuştum fakat bu siteye ilk kez giriyorum. Ve ilk mesajımda kendi hikayemi anlatmak istiyorum.

Çok fazla radikal olmasa da, Karadenizli Dindar görünümlü, orta üstü gelirli bir ailede büyüdüm.
Bizim aile ve çevremizde; ev kadınları kapalı ve aşırı dindar iken, erkekler genelde 60-70 yaşına kadar seküler bir yaşam sürüp, sonra hacı hoca olurlar. Kadınlar 5 vakit namaz, oruç, kuran okurken, erkekler ise oruç ve bayram namazı ile sınırlı kalırlar. İçki içeni de var, içmeyeni de. Ama hep gizli saklı yapılır. Çok fazla dillendirilmez.

Benim aile yaşantımda da annemin büyük bir etkisi vardı. Annem özellikle komşularının etkisiyle 12 yıl önce kapanmıştı. O sırada ben 13-14 yaşlarındaydım. Dini ve Allahı tanımaya o yaşlarda başladım diyebilirim. Dini konulardan annem tarafından sürekli baskı altına alındım. Eğitim konularında ise sürekli etraf ile kıyaslanarak, baskı altında yetiştirildim. Annemden gördüğüm bu sert baskının etkisi ise tam tersine oldu.

Küçükken Kur'an kursları ve Ortaokul döneminde Fem dershanesi sayesinde cemaat evleri ile başladı, dini eğitimim.
O yaşlarda hiçbir Cuma namazını kaçırmaz, orucumu tutardım.
Ve bunu büyük bir zevkle yapardım. 5 vakit namaz kılan biri olmasam da, inancım kuvvetliydi. O yaşlarda internette dini araştırmalar yapardım.
İnternet kafede özellikle Mehdi-Deccal üzerine yazılar okumayı severdim. Kendime onunla ilgili amatör bir web sitesi bile yapmıştım.

Lise çağına geldiğimde ise siyasi anlamda Radikal İslamcıya dönüşmüştüm. Daha iyi şartlar altında yaşamanın Şeriat ile olacağına inanıyordum. Sonuçta Allah'ın emirleri. O sıralar lisede Ülkü Ocaklarına katılmış ve kendi lisemde yönetici olmuştum. (Bildiğiniz tespih sallayan, yan baktı diye kavga çıkaran reislerden)

O sıralar hem sağcı yazaları, hem de solcu yazarların kitaplarını okuyordum. Bilgisayara fazla merakım olduğu için ,zaten 9 yaşından beri sürekli internette birşeyler okuyordum.
Sol tandanslı kitapları okurken, sol kesimin daha özgürlükçü, sanata ve bilime daha yatkın bir kökende olduğunu farkettim. Yani İslam'ın ve İslamcıların gerici düşüncelere sahip olduğunu o sıralar hafiften anlamaya başlamıştım.

Lise çağımda, günlerimizi çoğu zaman Alkol kullanıyordum. Tabii annem bu duruma çok üzülüyordu. Hatta okulumu bile değiştirmeyi düşünmüşlerdi. Ailem ile bu alkol meselesi yüzünden çok kavga ederdik. Hala da ediyoruz.
Ne gariplikse, Alkol almama rağmen Şeriat'ı ve Dini yine savunuyordum. Ama yaşam tarzımın İslam ile pek alakası yoktu. Ülkücülerin içerisinden ayrıldıktan sonra, siyaset çizgim o sıralar Siyasal İslam'a doğru kaymıştı.
Din kurallarını çiğnememe rağmen yine çok kuvvetli bir inancım vardı.
Alkol alıyorum, kız arkadaşım var cinsel yakınlıklarımız oluyor vs. vs.

Ardından Üniversite'ye başladım. Yurtta oda arkadaşım Mühendislik öğrencisi, bir Ateist'ti.
Hayatta karşılaştığım ilk Ateist insandı. Kendisi ile bu konular üzerine çok tartışırdık. Hatta onun da isteğiyle, camiye gidip namaz bile kılmıştık. Ona Allah'ın varlığını kanıtlamaya çalışırdım. Ramazan'da içki içerdi. Bense garipserdim. Benim Müslümanlığımda Ramazan'da içki içmemekti.
Üniversite'de ana evinden uzakta, Alevi, Kürt, Ateist daha önce hiç karşılaşmadığım insanlarla arkadaşlık tanıştım. Sürekli konuştuk, tartışık, içtik eğlendik ama o sıralar onlardan hiç etkilenmedim.
Yine de, bu çevre beni daha özgürlükçü yapmıştı. Çünkü eskiden düşman olarak nitelendirdiğim Kürt, Alevi, Ateist gibi grupların aslında öyle olmadığını gördüm. İyi ya da kötü olmanın Irk veya Din ile alakası olmadığını farkettim.

O Üniversite'yi 1 sene okudum ve ardından İstanbul'da, Yazılım Mühendisliği kazanınca şehrime geri döndüm. 19 yaşına gelmiştim ve artık daha olgun hissediyordum kendimi.
Vaktimin çoğunu yine internetten birşeyler okuyarak geçiriyordum.

Ekşisözlük'te sürekli ateistlerle kavga ederdim. Onlarla tartışmaktan çok zevk alırdım. Hadisler üzerine girilen tartışmalarda, birşeylerin yanlış olduğunu hissediyordum alttan alttan. İçimde bir şüphe uyanmıştı. "Acaba" diye?

- Tanrı gerçekten varsa, neden kaynağı belli olmayan hadislere inanıyoruz? Kuran neden Muhammed'in hikayeleri ile dolu? Neden sadece Arapça indirilmiş. Tüm insanlığı ve cinlere indiyse, 760 yılında İngiliz adam onu nasıl okuyacak? Hadi sadece İsrailoğullarına inse neyse de... Kuran'da tüm insanlık ve cinlerden bahsediyor.
- Neden, Kuzey ve Güney Amerika'da semavi dinlere benzeyen bir inanç yok? Allah onları unuttu mu? Yoksa Çoğrafi keşiflerden sonra mı öğrendi, orada insan olduğunu ?
- Muhammed Dünya pislendiği ve kötülüğe battığı için gönderildi. Bir peygamber gönderilmesi gerekiyordu yeni bir düzen için.
- Eeee abi Dünya en büyük ilerlemeyi ve değişimi Sanayi Devrimi, Coğrafik Keşifler, Rönesans, Dünya Savaşları, Bilgisayarın Keşfi ile yaşadı diyebiliriz.
Bu dönemlerden göndermen gerekmiyor mu Peygamber?
Çöl'de yaşayan bir adamın kanunlarına 2000'li yıllarda neden uyacağız?
Asıl son Peygamber gelecekse, 2.Dünya savaşında milyonlarca insan öldüğünde gelmeliydi veya İnternet çıktığında.

Bu düşünceler beni Ateizm'e yöneltti diyebilirim.

O sene Türkçe olarak Kuran'ı yarısına kadar okudum. Ve "bu ne abi?" modunda kenara bıraktım. Artık o eski sağlam inancım yerine, zayıf ve ne yapacağını bilmeyen bir ben vardı. Ekşi'de tartıştığım insanların, verdiği ayetlerin üzerinden teker teker geçtim.

İncil'den de kısa kısa okumalar yaptım. Ardından Dinlerin birbirlerine ne kadar benzediği farkettim.
Sümer'den gelen gelenekler, Anadolu'nun geçmişi vs. derken ben iyice imandan uzaklaşmaya başladım. Bir süre başı boş bir inançla yaşadım.

Üniversite'de okurken, aynı zamanda da çalışıyordum. Çalışırken, dünyanın ne kadar iğrenç insanlarla dolu olduğunu, iyiliğin, vaad edilen cennetin, insanların birbirlerini nasıl sömürdüğünü, akraba-eş-dost ilişkilerindeki çıkarları daha yakından öğrendim. Çalışmak bana bu vahşi Dünya'yı tanıtmıştı.
Evrim'i araştırmaya, bilimsel kaynakları okumaya devam ediyordum.

Nasıl oldu bilmiyorum ama zamanla Ateizm'i kabul ettim. Bu; bir gecede değil ama, 2-3 sene süren bir araştırma ve öğrenme eylemleriyle gerçekleşti. İnancım en tepeden, en aşağıya zaman içerisinde düşerek tüm Dinleri beynimden yok ettim.

Artık ne Tanrı'ya ne de bir Peygamber'e inanıyorum.
İnsanlığın, bizden daha zeki varlıklar tarafından, Evrim Süreci ile deneyselleştirilerek yaratıldığını düşünüyorum. Tabii bu benim fikrim. Sadece bir düşünce.

Tabi bunu aile ve akrabalarla paylaşmasam da, siyaset geyiklerinden klasik bir şekilde konu dine kayınca, bunu farketmiyor değiller.

Üniversite falan bitti derken, yaşamıma inançsız bir şekilde devam ediyorum. Güzel bir işim var ve çok mutluyum. Evlenme yaşlarına(26) hafiften girerken, şimdiki hedefim benim gibi düşünen bir insanla evlenmek ve çocuğumu bilim ve sanat'a yönlendirirken, kendi dini tercihlerini yapması için özgür bırakmak olacak.

[Şüpheci Dinsiz]

Hoş geldiniz.

[lazmataz]

Hoşbulduk. İyi dilekleriniz için teşekkür ederim

[Selmet]

Ateizmi kabul etmek!? Arkadasim sen bir dini birakip baska bir dine(ateizm) gecmissin! Yazdiklarindan ben bunu anladim.