Nuzul sırasına göre Kuran 7.Tur 1-8.ayetler

[sargon]

Tur suresinin ilk 8 ayetini işleyeceğiz şimdi. Önce ayetleri yazayım. Yorumları yarın yazabileceğim ancak. Dileyen benden önce yazsın.

1.Tur'a andolsun.
2.Satır (satır) dizili kitaba,
3. Yayılmış ince deri üzerine;
4. Ma'mur eve,
5.Yükseltilmiş tavana,
6. Kabarıp, tutuşan denize,
7. Şüphesiz senin Rabbinin azabı kesin olarak gerçekleşecektir.
8. Onu uzaklaştırıp-engel olacak yoktur.

Buyrun efendim..

[hiramusta]

Dalgalarla hırçınlaşan denizi,yeri yüksek bir tavan gibi örten göğü,imar edilen mabedi,yayılmış ince deri üzerine satır satır yazılmış kitabı ve Sina dağını tanıklığa çağırırım ki Rabbin tarafından (inkar edenlere) öngörülmüş olan azap kesinlikle gerçekleşecektir.Bu azaba hiçkimse de engel olamayacaktır.

Vahy, inmeye başlamasıyla beraber,müşriklerin en önemli karekterestik özelliği olan hesap gününü,ceza ve mükafatı inkar problemi üzerine eğilmeye başlıyor.Ve bunu o zaman ki Arap dilinde sıksık kullanılan yemin ifadeleriyle dikkat çekerek yapıyor.Akıp giden zamana andolsun,rüzgara ,bulutlara andolsun gibi.Öncelikle asr suresinde insanın zararda olduğu ifade ediliyor.İnsan neden zararda? Vereceği bir hesaba inanmadan sorumsuzca harcadığı zamandan dolayı.Ve sürekli yemin ifadeleri kullanılarak,zariyat suresinde ceza ve hesap gününün hiç şüphe olmadan gerçekleşeceği ve bu vaadin kesinlikle doğru olduğu anlatılıyor.Bu zamanı sorumsuzca harcamanın sebebi olarakta Çoklukla(para,makam,evlatlar,iktidar) güvenmek gösteriliyor.İnsan bir makama,iktidara erişince sanki elinden hiç çıkmayacakmış gibi zannediyor.Fakat bu zan da uzun sürmüyor,son nefesi verince ne makam kalıyor,ne iktidar,ne servet ne evlat.Ve bunu pek yakın olduğu ayette belirtiliyor.Benzer ifadeleri tur suresindede görüyoruz.Çünkü sorun aynı,hesapsız,ölçüsüz,ahireti gözardı ederek yaşama.Ve bunlara kesinleşmiş bir azap vaadediliyor.Ve hiçkimsenin bu azaba engel olamayacağı (o çok güvendiğin iktidar,makam,para,güç) belirtiliyor.

[pante]

1. Vet tur
2. Ve kitabim mestur
3. Fi rakkım menşur
4. Vel beytil ma'mur
5. Ves sakfil merfu'
6. Vel bahril mescur
7. İnne azabe rabbike le vakı'
8. Ma lehu min dafi'

Tûr, Süryanice de dağ demek. Bundan Musa'ya vahyin indiği Sina dağı anlaşılarak yorum yapılıyorsa da bu kesin değil. Cebrail'le Muhammed'in görüştüğü Hira dağı da olabilir. Genel anlamda bir dağ da kastedilmiş olabilir.
Beytil Ma'mur hakkında ise iki görüş vardır. 1. si Kabe'dir. İkincisi ise Göğün 7. katında, tam Kabe'nin üst hizasında olan bir bayındır evdir ki hergün 70.000 melek orada tavaf yapar. Elmalı, da İbni Kesir'de, Beydavi de böyle tefsir eder. Ancak dönen bir gezegende, "Kabe'nin üst hizası" ne derece anlamlı ve mantıklıdır? Ancak hadisle birleştiğinde bu anlamda söylendiği güçlüdür.

Mirac'la ilgili meşhûr hadiste Beytü'l-Mamur'dan da bahsedilir:

"Sonra bana Beytü'l-Ma'mûr gösterildi. Orayı her gün yetmiş bin melek ziyarete gidiyor. " (Buhârî, Bed'u'l-Halk, 6).


Diğer yandan ayetlerin pek fazla açıklama gerektiren özellikte olduğunu düşünmüyorum. Dağa, denize, göğe, kitaba, Kabe'ye yeminle Rabbin azabının kesin olduğu ve engellenemiyeceği bildiriliyor.

[sargon]

Aslında arkadaşlar ayetleri yeterince açıklamış. Fazlaca ekleyecek birşey yok gibi. Söylenen şeyden daha çok şiirsel akış öne çıkıyor.

Burda bence önemli olan iki şey var. Birincisi yayılmış ince deri üstüne satır satır yazılmış olan kitaptır. Bu kitap tartışılmış. Bir çok tefsirci bunun Tevrat olduğunu söylemiş. Bence çok makul bir açıklama.

Hatta şöyle bir düşünce aklıma geliyor. Alak suresinde "oku" denen kitap da Tevrat olabilir. Sonuçta Muhammed'in de içinde olduğu grubun kutsal kabul ettiği kitaptır. Hatta Kuran okurken sıkça görüyoruz ki, Tevrat'ın bazı bölümleri ile Kuran'ın bazı bölümleri kelime kelimesine aynı. Daha doğrusu sanki Tevrat okunmuş da hatırlanan kadarı Kuran'a geçmiş gibi. Bunu daha önce Kasas'la ilgili yazıda açıklamıştım.

http://www.blogcu.com/sargon/_Kuran_Okuyorum

Tavan konusu da ilginçtir. Aslında Tevrat da da "gök" tavan(kubbe) olarak anılıyor. Şöyle deniyor:

Tanrı gökkubbeyi yarattı. Kubbenin altındaki suları üstündeki sulardan ayırdı. Kubbeye "Gök" adını verdi. Akşam oldu, sabah oldu ve ikinci gün oluştu.

Burda "gök"ün üstünde ve altında kalan sular diye bir olay karşımıza çıkıyor. Çünkü başlangıçta su vardır. Bir de Tanrı. "Yer boştu, yeryüzü şekilleri yoktu; engin karanlıklarla kaplıydı. Tanrı'nın Ruhu suların üzerinde dalgalanıyordu." (Bu başlangıçtaki su konusu Sümer mitolojisinden gelir. Aslında denize, suya, gemiye uzak Arap kültürü için denizin bu kadar çok kullanılmasının arkasında *ben bu kültürlerin izlerini görüyorum.) Sümer mitolojisinde de "gök" bir "tavan"dır ve asılı durur, "gök"ün üstümüze düşmemesini ise tanrılar sağlarlar. Binlerce yıl insanlar "gök"ün nasıl olup da üstümüze düşmediğini düşünmüşler.

İşte bu beş şey, yani dağ, kitap, Kabe, gök ve deniz üzerine yemin edilerek tekrar "azap" konusuna giriliyor.