Psikiyatrik ilaçların zararları

[metehanejder]

arkadaşlar ben obsesif kompülsif sorunu olan bir hastayım.bu yüzden 5 yıldan fazla ilaç kullandım.başka bir forumda ilaçların zararıyla ilgili olarak yazdığım yazayımbsesif kompülsif bozukluk.ama bu yüzden psikiyatriste gitme.psikiyatri sahte bilimdir bilimselliği yoktur ilkeldir. bir süre sonra psikiyatride sana köle gibi davranırlar.ilaçlarıda çok zararlıdır.cinsel sorunlarda tut kansere kadar her çeşit hastalığa sebep oluyor.fiziksel olarak hiçbir aktivite spor yapamazsın.zihinsel olarak yorgunluk ve zeka geriliği yapıyor.sıkıntı yaratıyor.iş hayatın vb akıl gerektiren hayatın biter.kitap bile okuyamazsın ders bile çalışmazsın psikiyatrik ilaç alırsan.mesela beni zorla hastaneye yatırmışlardı orda kitap okuyordum hiçbirşey aklıma girmiyordu.hastalığıda daha iyi etmiyor çok daha kötü ediyor.o yüzden ilaç alma kendi kendine atlatırsın ama ilaç alırsan ömür boyu kalıcı olur hastalık.zaten şimdiki kurumsal psikiyatri denen sahte bilimi abd başkanı freuda kurdurtmuş diye biliyorum.ben ilacı bıraktığım halde kötü etkisini hala hissediyorum.ilacı alma kendi başına iyileşirsin geçmiş olsun.ayrıca çeşitli psikiyatristlerin veya hastaların veya konu hakkında bilgisi olanların yazılarını paylaşayım.Psikiyatra Gidip İlaç Alan Bu Kitabı OkusunEleştirel psikiyatr Moncrieff, psikiyatrik ilaçların, giderek yaygınlaşan antidepresanların yararını sorguladığı "İlaçla Tedavi Efsanesi"nde, uzun süreli psikiyatrik ilaç tedavisinin zararlarıyla ilgili bizi uyarıyor.İstanbul - BİA Haber Merkezi 13 Mart 2010, Cumartesi Britanyalı psikiyatr, Eleştirel Psikiyatri Ağı'nın eşbaşkanı Joanna Moncrieff, bizi giderek yaygınlaşan psikiyatrik ilaçlarla ilgili uyarıyor: Bu ilaçların gerçekten yararlı olduğu konusunda yeterli kanıt bulunmadığını, tersine ilaç şirketleri ve psikiyatrların ortaklaşa bir efsane yarattığını ortaya koyuyor. Metis yayınlarından çıkan "İlaçla Tedavi Efsanesi - Psikiyatrik İlaç Kullanımına Eleştirel Bir Bakış" kitabında Moncrieff, birçok psikiyatrik ilacın, plasebo, yani kişinin ilaç olduğu düşündüğü "kandırmaca ilaç"lardan daha yararlı olmadığını gösteriyor. Sıradan sıkıntılardan en ciddi travmalara kadar her yerde antidpresan Psikiyatrik ilaçların kişinin sorunlarıyla yüzleşmesini engelleyip onu uyuşturarak belirtilerini durdurduğuna dikkat çeken Moncrieff şunları söylüyor: "Satış kampanyaları özellikle Batı ülkelerinde yaşayanların büyük çoğunluğunu günlük yaşamın sıradan sıkıntıları için bile antidepresan almaya ikna etmiş durumda. Ayrılıklardan iş hayatındaki zorluklara, cinsel tacizden en travmatik deneyimlere kadar her şey beyin kimyası sorunlarına dönüştürülmüştür. "Kendi hayat hikayeleri ve kişisel özellikleriyle tek tek bireyler, basit biyokimyasal mekanizmalara indirgenmiş ve bu sayede insan deneyiminin ve ıstırabının gerçekliği inkar edilmiştir." Moncrieff, sorunlarımızı ilaçla çözebileceğimiz mesajının çocuklara kadar uzandığına da dikkat çekiyor ve çocukların giderek "pazarın" daha büyük bir kısmını oluşturduğunu söylüyor. Ancak bu efsanenin yaratıcısı yalnızca ilaç şirketleri değil, Moncrieff'e göre. Moncrieff şirketlerin ilaçları tarihsel olarak nasıl pazarladıklarını ortaya koymasını yanı sıra, tıp ve hekimlik alanında daha fazla alan, "uygun yer" isteyen psikiyatri kurumunun da sorumluluğunu ifşa ediyor. İlaç merkezli, dürüst yaklaşım Moncrieff, bu "hasta merkezli" yaklaşım yerine ilaç merkezli yaklaşımı öneriyor. "Bu yaklaşım psikiyatrik ilaçların mütevazı ve geçici faydalarını nesnel olarak değerlendirir ve zararlı etkilerini açıkça ortaya koyar. Sözde bilimsel yanıltmacalara başvurmadan, ilaçların iyi gelip gelmediği kararını kendilerine bırakır. Tıbbi terimlerle maskelenen gerçeği, psikiyatrik ilaçların mucizevi şifalar değil, normal beyin faaliyetlerini bozan psikoaktif maddeler olduğunu kabul eder. Ve nihayet zorla verilen ilaçların bir tür kimyasal tahakküm olduğunu göstererek psikiyatrik rahatsızlıklara daha dürüst ve insancıl bir müdahaleyi teşvik eder." Moncrieff bir röportajında bu efsaneyle ilgili şunları dile getiriyor: "Bu ilaçlarla insanları uyuşturuyoruz. Bu belirtileri baskılayabilir, ama ters etkileri de oluşur. İlaçlıyken yavaşlarsınız, duygusal duyarlılığınız düşer. Psikiyatrlar bu konuda daha dürüst olmalı; ama toplum ve politikacılar da dürüst olmalı. İnsanları tedavi ediyormuş, iyileştiriyormuş gibi davranıyoruz, çünkü bu insanları denetim altında tutmakla ilgili bizi rahat ettiriyor. Bazen gerçekten ruh sağlığı söz konusu olduğunda insanları denetim altında tutmaya ihtiyaç vardır, ama en azından ne yaptığımızla ilgili dürüst olmalıyız. İlaç şirketleri bizim dürüst olmayışımız üzerinden para kazanıyor." (TK) İlaçla Tedavi Efsanesi - Psikiyatrik İlaç Kullanımına Eleştirel Bir BakışJoanna MoncrieffÇev: Tevfik AlıcıMetis Yayınları, Şubat 2010, 340sf.depresyonların tedavisinde kullanılan ilaçlardan özellikle seçici serotonin geri alım engelleyicisi (ssri) grubundan ilaçların özellikle birkaçı, homisid (başkasını öldürme), suisid (kendini öldürme) hatta her iki davranışa birden yol açabilir. 2- psikiyatrik ilaçlar, beyinde kalıcı hasara, kansere neden oluyor. 3- psikiyatrik ilaçlar, beyin biyokimyasını etkileyerek, daha doğrudan deyişle değiştirerek psikiyatrik bozuklukları tedavi ediyor. mesela yukarıda anılan ssri ilaçlar, beyindeki serotonin adlı biyoamin'in akışını hızlandırıcı etkiye sahiptir. başka ilaçlar da dikkate alınırsa, psikiyatrik ilaçlar, dopamin, noradrenalin üzerinden beyinde biyokimyasal değişmelere yol açarak sonuca ulaşıyor. halbuki söz konusu ruhsal bozuklukların, beyindeki biyokimyasal değişmeler sonucu ortaya çıktığı konusunda kesin kanıt yok. 4- psikiyatrik ilaçlar, alışkanlık yapan ve tabii uyuşturucu olan alkol, hatta esrar gibi etki ediyor. psikiyatrik yakınmaları olan kişiler, bugünün legal ilaçlarını kullandıklarında iyileşme belirtileri gösterseler bile, ilacı bıraktıklarında, belirtiler geri geliyor. başka ifadeyle, bu ilaçların etkisi geçici, sadece kullanıldığı sürede ve anılan uyuşturuculardan çok farklı değil. yazı dizisi: http://ekonomi.milliyet.com.tr/psiki...54/default.htm

[Olimpiyat]

15 yıl kadar obsesif kompülsifle boğuştum.Hastalığım o kadar ileri boyuttaydı ki, dayanamadım doktora gittim, 15 yıl sonra.
Bana bir ilaç verdi, anti depresan yani.Neyse ilacı bir kez aldım ve uyuştum.Sonra dedim ki, ben hastalığı ilaçsız yeneceğim. Ama nasıl?

Araştırdım, bir süre sonra en etkili ve sağlam çözümün, hastalığın yarattığı korkuların üstüne gitmek olduğunu anlamadım.
Bir kaç yıl boyunca denemedim bunu.Bazen kazandım, bazen kaybettim ama bir süre sonra belirtiler zayıflamaya başladı.

Bugün, %99 oranında kontrol bende.

Çok berbat bir hastalıktır.Hele benim gibi ileri boyutta yaşayan ikinci bir kimsenin Türkiye de olduğunu sanmam.

Ben azmimle ve 15 yılın getirdiği acıyla, hastalığın üstüne giderek yendim.Ama herkes bunu başarabilir mi bilmem.

[metehanejder]

geçmiş olsun.obsesyonu yada kompülsifi yapmamak düşünmemek ilk başta zorlasada hastalığı azaltıyor hatta yokediyor.

[ereninthenature]

Ben obsesif kompulsif biriyle 2 yil ayni evde yasadim.Peygamber oluyordum az daha sabretseydim.Adam gece perdeyi kapiyor actirmiyor, sabah oldu mu kapattirmiyor.Imkani yok, onune bir kasa para koysan tersini yapmaz.Niye de, acikla bana de, cevap vermez.Bu gibi binlerce ufak seyler cok sevdigim arkadasimdan soguttu beni.Disarda hic caktirmadan hayatini yasiyor, ufak tefek hareketleri hos goruluyor hatta bzen ovuluyor.Arkadasim mesela sigaraya dokunmazdi, yanan yanmayan.Tutune dokunmuyor adam.Birak icmeyi.Hic geri adim atmadi.Ne gerektiriyorsa hastaligi, karsisindakinin istegi, yok efendim karsisindakine saygi, bir kere olsun onun dedigi olsun gibisinden bir sey yok.Ben cok nefret ettim obsesiflerden.Saygisiz insanlar gibi geliyor bana.Bende isterim birseylerin olmasini ama insnalari kirmamak icin disimi sikarim, alttan alirim vs.

Bu arada arkadas kabul etmiyordu hastaligini.En kotu tarafi bu.

[Olimpiyat]

darkmasturbater

Bu hastalık mantık kabul etmiyor.Ve mantıkla da yenemezsin.Ne kadar zeki olursan ol.Hiç abartmıyorum, Dünyanın en zeki insanı da olsan, yine de takıntın neyse yapıyorsun, çok saçma olsa da..

Yaptığın şeyin mantıklı olmadığının farkındasın ama içindeki korkularına engel olamıyorsun.
Yapman gereken en iyi şey, hastalığın üstüne gitmek.Yani arkadaşın, gece perdeyi açmayı denese idi, görecekti ki bir şey olmayacak, işin o kısmını hallederdi.

Diğer takıntılarında da böyle yapsa idi hastalığı hafifler, belki de gün gelir tamamen büyük oranda kurtulurdu.

Çok ama çok zor bir hastalık.Dışarıdan göründüğü gibi değil.Sanırım beyindeki kimyasal bozuklukla alakalı.

Nobel kazanan dünyaca ünlü matematikçi John nash şizofrendi ve yaşamamış kimseleri görüp onlarla konuşuyordu hatta bir süre sonra onların hastalık nedeni ile gördüğü şeyler olduğunu anladı ama görmeye devam etti.


Ama açıkçası bu tip insanlarla yaşamak çok zor.Buna katılıyorum

[ereninthenature]

Olimpiyat´isimli üyeden Alıntı

darkmasturbater

Bu hastalık mantık kabul etmiyor.Ve mantıkla da yenemezsin.Ne kadar zeki olursan ol.Hiç abartmıyorum, Dünyanın en zeki insanı da olsan, yine de takıntın neyse yapıyorsun, çok saçma olsa da..

Yaptığın şeyin mantıklı olmadığının farkındasın ama içindeki korkularına engel olamıyorsun.
Yapman gereken en iyi şey, hastalığın üstüne gitmek.Yani arkadaşın, gece perdeyi açmayı denese idi, görecekti ki bir şey olmayacak, işin o kısmını hallederdi.

Diğer takıntılarında da böyle yapsa idi hastalığı hafifler, belki de gün gelir tamamen büyük oranda kurtulurdu.

Çok ama çok zor bir hastalık.Dışarıdan göründüğü gibi değil.Sanırım beyindeki kimyasal bozuklukla alakalı.

Nobel kazanan dünyaca ünlü matematikçi John nash şizofrendi ve yaşamamış kimseleri görüp onlarla konuşuyordu hatta bir süre sonra onların hastalık nedeni ile gördüğü şeyler olduğunu anladı ama görmeye devam etti.


Ama açıkçası bu tip insanlarla yaşamak çok zor.Buna katılıyorum

Zorlu bir arkadaslikti bu ama cok sey ogretti bana.Insanin bilincinin ne kadar garip bir sey oldugunu gosterdi bana.Gayet mantikli insanlar, ne sacmaliklarla yasiyolardi.O zamanalr muslumandim, bu arkadasin dinede takintisi var.Bir hastalik gecirdi, normalde ortam cocuguydu simdi 5 vakit namaz kiliyor.Ben ateist oldum dedi, hic tepki vermedi.Biraz konusayim dedim kesinlikle izin vermedi.Biraz arastirinca obsesiflerin dinden kurtulmalarinin cok zor oldugunu ogrendim.Zaten kendisine dinsel ritueller uretiyor, perdeyi acmak, kapamak gibi.O kuralli kendisine koyuyor din gibi koruyor.Anlam onemli degil.Sizin icin oyle oldu mu?Mantiksizda olsa diretiyor insan iste, dinden nasil kurtuldunuz?Din denen meret obsesif kompulsifligin topluma yayilmasidir zaten, bence.

[Natan]

Ben de ilginç bir site buldum.


http://www.drugfreeworld.org/#/documentaries

[ucurbeni]

psikiyatrik ilaçlar genelde beyne zarar veren ilaçlardır , ilaç dışında çözümü olan bir hastalığınız varsa kesinlikle zor da olsa ilaçsız tedaviyi deneyin

[Khaos]

geçmiş olsun dostum.
ben manik-depresif hastasıyım.
bilinçli marihuana tek ilacım oldu.
depresyonda sativa, manide indica.
sikmişim ilaçları da bilimi de.
aslında alternatif tıp denen zırvaya uyuz olurum.
ama kaliteli marihuanadan başkasını tanımam.
psikiyatristleri bilim felsefesinde zavallı durumuna düşürmenin tadı da ayrı tabi.